- പെരുമ്പടപ്പു സ്വരൂപം
- എളയടത്തു സ്വരൂപം
- ദേശിങ്ങനാട് സ്വരൂപം
- ആറ്റിങ്ങല് സ്വരൂപം
- കരുനാഗപ്പള്ളി സ്വരൂപം
- കാര്ത്തികപ്പള്ളി സ്വരൂപം
- കായംകുളം രാജവംശം
- പുറക്കാട് രാജവംശം
- പന്തളം രാജവംശം
- തെക്കുംകൂര് രാജവംശം
- വടക്കുംകൂര് ദേശം
- പൂഞ്ഞാര് ദേശം
- കരപ്പുറം രാജ്യം
- അഞ്ചിക്കൈമള് രാജ്യം
- ഇടപ്പള്ളി സ്വരൂപം
- പറവൂര് സ്വരൂപം
- ആലങ്ങാട് ദേശം
- കൊടുങ്ങല്ലൂര് രാജവംശം
- തലപ്പിള്ളി
- വള്ളുവനാട്
- തരൂര് സ്വരൂപം
- കൊല്ലങ്കോട് രാജ്യം
- കവളപ്പാറ സ്വരൂപം
- വെട്ടത്തുനാട്
- പരപ്പനാട്
- കുറുമ്പ്രനാട്
- കടത്തനാട്
- കോട്ടയം രാജവംശം
- കുറങ്ങോത്ത് രാജ്യം
- രണ്ടുതറ
- അറയ്ക്കല് രാജവംശം
- നീലേശ്വരം രാജവംശം
- കുമ്പള ദേശം
കുലശേഖര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അധ:പതനത്തെ തുടര്ന്ന്(1102) നാടിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലായി അനേകം സ്വതന്ത്രനാട്ടുരാജ്യങ്ങള് പിറവിയെടുത്തു. ഇവയില് രാഷ്ട്രീയമായും സൈനികമായും സാമ്പത്തികമായും മുന്നിട്ടുനിന്നിരുന്ന ശക്തികള് വേണാട്, കോലത്തുനാട്, കോഴിക്കോട്, കൊച്ചി എന്നീ രാജ്യങ്ങള് ആയിരുന്നു. മറ്റെല്ലാ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളും അവിടത്തെ ഭരണാധികാരികളും മേല് പറഞ്ഞ രാജ്യങ്ങളുടെ മേല്ക്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ട് അവയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലും ആശ്രയത്തിലും ആയിരുന്നു. എന്നാല് കാലക്രമേണ ഉണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ ധ്രുവീകരണത്തെ തുടര്ന്ന് കൊച്ചിയും കോലത്തുനാടും കോഴിക്കോട് സാമൂതിരിക്ക് വിധേയമായി . നായര് മാടമ്പിമാര്, നമ്പൂതിരി പ്രഭുക്കന്മാര് തുടങ്ങിയവര് സ്വന്തം പ്രദേശങ്ങളില് ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ച് അധികാരം ഉറപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി. അതുവരെ ക്ഷേത്രസംബന്ധമായ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുണ്ടായിരുന്ന നമ്പൂതിരിമാര് രാജ്യഭരണപരമായ കാര്യങ്ങളില് അനിയന്ത്രിതമായ അധികാരങ്ങള് കൈയാളാന് തുടങ്ങി. രാജാവിനുപോലും വിധേയരല്ലാത്ത ഇവര് കുടിയാന്മാരുടെ മേല് കൊല്ലും കൊലയും നടത്തിയിരുന്നു. പോര്ച്ചുഗീസുകാര് കേരളത്തില് എത്തുമ്പോള് പരസ്പരവൈരവും അധികാരമത്സരവും കൊണ്ട് ശിഥിലമായ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളും അതുകൊണ്ടുതന്നെ രാഷ്ട്രീയ ഐക്യം നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു കേരളവുമാണ് അവര്ക്ക് ഇവിടെ കാണാന് കഴിഞ്ഞിരുന്നത്.
ഒരു ഏകീകൃതഭരണമോ അത് നിലനിര്ത്താനുള്ള സംവിധാനങ്ങളോ ഇല്ലാതെ കേരളം ചെറുതം വലുതുമായ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന സമയത്താണ് പോര്ട്ടുഗീസുകാരും പിന്നീട് 100 വര്ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഡച്ചുകാരും ഇംഗ്ലീഷുകാരും ഇവിടെ എത്തിയത്.
ഇക്കാലത്ത് കേരളത്തില് നിലനിന്നിരുന്ന നാട്ടുരാജ്യങ്ങള് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു.
പെരുമ്പടപ്പു സ്വരൂപം
പെരുമ്പടപ്പു സ്വരൂപം, മാടരാജ്യം, ഗോശ്രീ രാജ്യം, കുരുസ്വരൂപം എന്നൊക്കെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന കൊച്ചി രാജ്യം ഇന്നത്തെ കൊച്ചി, തൃശ്ശൂര്, പാലക്കാട്, മലപ്പുറം എന്നീ പ്രദേശങ്ങള് ചേര്ന്നതായിരുന്നു. പിന്നീട് കൊച്ചി രാജ്യം തിരുവിതാംകൂറിനോട് ചേര്ത്ത് തിരുക്കൊച്ചി രൂപീകൃതമായി.മഹോദയപുരത്തെ കുലശേഖരരാജാക്കന്മാരുടെ അമ്മ വഴിക്കുള്ള പിന് ന്തുടര്ച്ചക്കാരാണ് പെരുമ്പടപ്പുസ്വരൂപമെന്നാണ് പരക്കെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അഭിപ്രായം. 13നാം ശതകത്തിന്റെ ഉത്തരാര്ധത്തില് സാമൂതിരിയുടെ ആക്രമണമുണ്ടായപ്പോള് ഇവരുടെ ആസ്ഥാനം കൊച്ചിയിലേക്കു മാറ്റുകയുണ്ടായി.
എളയടത്തു സ്വരൂപം
വേണാട്ടു രാജവംശത്തിന്റെ ഒരു ശാഖയായിട്ടായിരുന്നു ഈ രാജവംശം ഉദ്ഭവിച്ചത്. കന്നേറ്റി മുതല് തിരുവനന്തപുരം വരെയുള്ള കടല്ത്തീരപ്രദേശങ്ങളും, തിരുവനന്തപുരത്തിനു വടക്കുള്ള ഭുപ്രദേശങ്ങള് കൂട്ടിച്ചേര്ത്ത്, അവിടെ ഭരണം നടത്തിയ ഒരു പുതിയ രാജവംശമായി എളയടത്തുസ്വരൂപം നിലവില് വന്നു. നെടുമങ്ങാട്, കൊട്ടാരക്കര, പത്തനാപുരത്തിന്റെയും ചെങ്കോട്ടയുടെയും ചില ഭാഗങ്ങള് എന്നിവ ഈ വംശത്തിന്റെ അധികാരപരിതിയില് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നവയാണ്. കിളിമാനൂരിനടുത്തുള്ള ‘കുന്നുമ്മേല്’ ആയിരുന്നു ആദ്യം ഇവര് തലസ്ഥാനം സ്ഥാപിച്ചിരുന്നതെങ്കിലും പിന്നീട് അത് കൊട്ടാരക്കരയിലേക്ക് മാറ്റി സ്ഥാപിച്ചു. 1742-ല് മാര്ത്താണ്ഡ വര്മ്മ ഈ രാജ്യത്തെ തിരുവിതാംകൂറില് ലയിപ്പിച്ചു. കഥകളിയുടെ പൂര്വരൂപമായിരുന്ന രാമനാട്ടത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ് എന്ന നിലയില് പ്രസിദ്ധനായ കൊട്ടാരക്കര തമ്പുരാന് ഈ സ്വരൂപത്തിന്റെ കൊട്ടാരക്കര ശാഖയിലെ അംഗമായിരുന്നു.
ദേശിങ്ങനാട് സ്വരൂപം
ആറ്റിങ്ങലിനും കൊട്ടാരക്കരയ്ക്കുമിടയ്ക്കാണ് കൊല്ലം ആസ്ഥാനമാക്കി ദേശിംഗനാട് സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്നത്.കൊല്ലം ആസ്ഥാനമാക്കി ഭരിച്ചിരുന്ന ജയസിംഹന് എന്ന രാജാവിനോടുള്ള ആദരസൂചകമായിട്ടാണ് ജയസിംഹനാട് എന്ന പേര് വന്നതെന്നും, പില്ക്കാലത്ത് അത് ദേശിങ്ങനാടെന്ന് ആയതാണെന്നും പറയപ്പെടുന്നു. മലയാള രേഖകളില് ചേതങ്ങനാടെന്നും സംസ്കൃത കൃതികളില് ജയസിംഹനാട് എന്നും കാണപ്പെടുന്നു.ഡച്ചുകാരുമായി കരാറുകളും ഇടപാടുകളും നടത്തിയിരുന്നത് ഈ വംശമാണ്. തിരുവിതാംകൂറുമായി ശത്രുതയില് കഴിഞ്ഞിരുന്ന കായംകുളം കൊട്ടാരത്തില് നിന്നും, ഈ വംശം ദത്തെടുത്തതിന്റെ ഫലമായി മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ ഈ രാജ്യവുമായി യുദ്ധം നടത്തി. കൊല്ലം രാജാവിന്റെ മരണശേഷം ദേശിങ്ങനാട് കായംകുളം രാജ്യത്തിന്റെ അധീനയിലായി. 1746-ല് കായംകുളം മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ പിടിച്ചടക്കി തിരുവിതാംകൂറിനോട് ചേര്ത്തപ്പോള് ദേശിങ്ങനാടും തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭാഗമായി മാറി.
ആറ്റിങ്ങല് സ്വരൂപം
തിരുവന്തപുരം ജില്ലയിലെ ഇന്നത്തെ ചിറയിന് കീഴ് താലൂക്കില് പെട്ട എടക്കോട്, ഇളമ്പ, മുദാക്കല്, ആലങ്കോട്, അവനവഞ്ചേരി, ആറ്റിങ്ങള്, കീഴാറ്റിങ്ങല് എന്നീ ഗ്രാമങ്ങള് കൂടിചേര്ന്നതാണ് ഈ സ്വരൂപം. ആകെ പതിനായിരത്തോളം ഏക്കര് മാത്രം വിസ്തീര്ണ്ണമുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ചെറിയ രാജ്യമായിരുന്നു ഈ സ്വരൂപം. പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടില് വടക്കെമലബാറിലെ കോലത്തിരിരാജാവിന്റെ കൊട്ടാരത്തില് നിന്നും രണ് രാജകുമാരിമാരെ ഉദയമാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ ദത്തെടുത്തു. അവരില് മൂത്തറാണിക്ക് ആറ്റിങ്ങലും, ഇളയറാണിക്ക് കുന്നുമ്മേലും ഓരോ കൊട്ടാരങ്ങള് പണിയിപ്പിച്ച് അവിടെ താമസിപ്പിച്ചു. അതിനു ചുറ്റുമുള്ള പ്രദേശങ്ങള് ഇവര്ക്കായി വിട്ടുകൊടുത്തു. അവിടെനിന്നും നികുതി പിരിക്കാനും സ്വന്തം ആവശ്യത്തിനായി വിനിയോഗിക്കാനുമുള്ള അധികാരം അവര്ക്ക് നല്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാല് ഇവര്ക്ക് പരമാധികാരം നല്കിയിരുന്നില്ല. ആറ്റിങ്ങല് റാണിമാരുടെ ആണ്മക്കളാണ് പിന്നീട് ദേശിങ്ങനാട്ടും, തൃപ്പാപ്പൂര് (വേണാട്) രാജാക്കന്മാരായി തിര്ന്നത്. റാണിമാര് സ്വന്തം നിലയില് വിദേശികളുമായി കരാറുണ്ടാക്കുവാനും, അമിതാധികാരം കയ്യാളാനും ആരംഭിച്ചതോടുകൂടി ഈ രാജ്യത്തെ മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ തിരുവിതാംകൂറില് ലയിപ്പിച്ചു.
കരുനാഗപ്പള്ളി സ്വരൂപം
കരുനാഗപ്പള്ളി, കാര്ത്തികപ്പള്ളി
കരുനാഗപ്പള്ളി, മാവേലിക്കര, കാര്ത്തികപ്പള്ളി താലൂക്കുകളുടെ ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്ന കരുനാഗപ്പള്ളിയുടെ ആസ്ഥാനം മരുതൂര്കുളങ്ങര ആയിരുന്നു. യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് ഇതിനെ 'മാര്ത്ത' എന്നും 'കര്നാപ്പൊളി' എന്നും രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കായംകുളത്തിനും പുറക്കാടിനും ഇടയ്ക്കുള്ള ചെറിയ ദേശമായിരുന്നു കാര്ത്തികപ്പള്ളി. വട്ടമനക്കോട്ടയായിരുന്നു നാടുവാഴിയുടെ ആസ്ഥാനം. ഡച്ചുരേഖകളില് ഇതിനെ 'ബെറ്റിമെനി', 'കരിമ്പള്ളി' എന്നീ പേരുകളില് ആണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്.
യൂറോപ്യന് രേഖകളില് ‘മാര്ത്ത്’ എന്നും ‘കര്നാപൊളി’ എന്നും പരാമര്ശിക്കുന്ന ഈ രാജ്യം കരുനാഗപ്പള്ളി, കാര്ത്തികപ്പള്ളി, മാവേലിക്കര എന്നീ താലൂക്കുകളുടെ ഭാഗങ്ങള് കൂടിച്ചേര്ന്നതാണ്. മരുതൂര്കുളങ്ങരയായിരുന്നു ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ആസ്ഥാനം. കാലക്രമേണ ഈ രാജ്യം കായംകുളത്തിന്റെ അധീനത്തിലാകുകയും മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ കായംകുളം പിടിച്ചടക്കിയതോടുകൂടി തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭാഗമായി മാറുകയും ചെയ്തു.
കാര്ത്തികപ്പള്ളി
യൂറോപ്യന് രേഖകളില് ‘ബെറ്റിമെനി’ എന്നും ‘കാരിമ്പളി’ എന്നും കാണുന്ന ഈ രാജ്യം കായംകുളത്തിനു വടക്കുള്ളഭാഗങ്ങളും, പുറക്കാടിന് തെക്കുള്ളഭാഗങ്ങളും ചേര്ന്നാണ് നിലവില് വന്നത്. തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭാഗമായിമാറുന്നതിനുമുമ്പ് കാര്ത്തികപ്പിള്ളിയും കായംകുളത്തിന്റെ അധീനതയിലായിരുന്നു.
കായംകുളം രാജവംശം
'ഓടനാട്' എന്നായിരുന്നു ആദ്യപേര്. പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടില് ഓടനാടിന്റെ തലസ്ഥാനം കായംകുളത്തേയ്ക്ക് (എരുവ) മാറ്റി. അതോടെ കായംകുളം എന്നറിയപ്പെട്ടു. ചെങ്ങന്നൂര്, മാവേലിക്കര,കരുനാഗപ്പള്ളി, കാര്ത്തികപ്പള്ളി എന്നിവയുടെ ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്ന രാജ്യമാണിത്.
ചെങ്ങന്നൂര്, മാവേലിക്കര, കരുനാഗപ്പള്ളി, കാര്ത്തികപ്പള്ളി എന്നീ താലൂക്കൂകളുടെ ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് ഈ രാജ്യം. കായംകുളത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പേര് ഓടനാട് എന്നായിരുന്നു. വിവിധകാലങ്ങളിലായി ഓടനാട് എന്നായിരുന്നു. വിവിധകാലങ്ങളിലായി ഓടനാട് ഭരണം നടത്തിയിരുന്ന രാമന് കോതവര്മ്മ, രാമന് ആതിച്ചവര്മ്മ, രവിവര്മ്മ തുടങ്ങിയ രാജാക്കന്മാരെക്കുറിച്ച് കണ്ടിയൂര്, ഹരിപ്പാട് എന്നീ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ശാസനങ്ങളില് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പതിഞ്ചാം ശതകത്തില് ഓടനാടിന്റെ ആസ്ഥാനം കായംകുളത്തിനടുത്തുള്ള എരുവ എന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് മാറ്റി. അതിനുശേഷമാണ് ഈ രാജ്യം കായംകുളം എന്നറിയാന് തുടങ്ങിയത്. നീണ്ടകടല്ത്തീരമുള്ള വിസ്തൃതമായ ഒരു രാജ്യമായിരുന്നു കായംകുളം. പോര്ച്ചുഗീസുകാരുമായും ഡച്ചുകാരുമായും ഈ രാജ്യത്തിന് നല്ല ബന്ധമായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. സമീപപ്രദേശത്തുള്ള കാത്തികപ്പള്ളി, കരുനാഗപ്പള്ളി എന്നീ രാജ്യങ്ങള് കൂട്ടിച്ചേര്ത്ത് കായംകുളത്തിന്റെ വിസ്തൃതി വര്ദ്ധിപ്പിച്ചു. മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മയ്ക്കെതിരെ വടക്കന് രാജ്യങ്ങള് നടത്തിയ കൂട്ടുകെട്ടില് കായംകുളത്തിന് നല്ല പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. മാര്ത്താണ്ഡ വര്മ്മ ഈ രാജ്യത്തെ തിരുവിതാംകൂറിനോടുചേര്ത്തു.
പുറക്കാട് രാജവംശം
'ചെമ്പകശ്ശേരി' എന്നറിയപ്പെടുന്ന പുറക്കാട് യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് 'പൊര്ക്ക്' എന്നാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. അമ്പലപ്പുഴ, കുട്ടനാട് എന്നിവയുടെ ഭാഗങ്ങള് അടങ്ങിയ ചെമ്പകശ്ശേരി (പുറക്കാട്) ദേവനാരായണന്മാര് എന്ന ബ്രാഹ്മണരാജാക്കന്മാരാണ് ഭരിച്ചിരുന്നത്. മഹാമനസ്കരായ ഇവിടത്തെ ഭരണാധികാരികള് കവികളേയും വിജ്ഞാനദാഹികളേയും, വളരെയധികം സഹായിച്ചു. 'ലന്തക്കാരും (ഡച്ചുകാര്), പറങ്കി (പോര്ട്ടുഗീസുകാര്)കളും, ഇംഗ്ലീഷുകാരും വന്നതോടെ ചീത്തയായ കലിയുഗം ആരംഭിച്ചുവെന്ന് നളചരിതം തുള്ളല്പാട്ടില് പാടിയ കുഞ്ചന് നമ്പ്യാര് ഇവിടത്തെ ആശ്രിതനായിരുന്നു.
യൂറോപ്യന് രേഖകളിലെ പോര്ക്കയാണ് പുറക്കാട്. ചെമ്പകശ്ശേരി എന്നും ഈ രാജ്യം അറിയപ്പെടുന്നു. ഇന്നത്തെ അമ്പലപ്പുഴ, കുട്ടനാട് താലൂക്കുകളാണ് ഈ രാജ്യത്തെ ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നത്. ദേവനാരായണന്മാര് എന്ന ബ്രഹ്മണരാജാക്കന്മാരാണ് ചെമ്പകശ്ശേരി വാണിരുന്നത്. കോട്ടയം താലൂക്കിലെ കുടമാളൂരാണ് ഇവരുടെ മൂലകുടുംബം. പോര്ച്ചുഗീസുകാരുമായി വളരെ മെച്ചപ്പെട്ട ബന്ധമായിരുന്നു ഇവര്ക്കുണ്ടായിരുന്നത് . ഡച്ച്, ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാകമ്പനിയുമായും നല്ല ബന്ധം പുലര്ത്തിയിരുന്നു. പുറക്കാട്ടരയന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഒരു നാവികപ്പട ഈ രാജ്യത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. തിരുവിതാംകൂറുമായുള്ള യുദ്ധത്തില് കായംകുളത്തെ സഹായിച്ചതിന്റെ പേരില് 1746ല് മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ ഈ രാജ്യം പിടിച്ചടക്കി തിരുവിതാംകൂറിനോട് ചേര്ത്തു.
പന്തളം രാജവംശം
ചെങ്ങന്നൂരിലെ ഏതാനും ദേശങ്ങള് ഉള്പ്പെട്ട ഒരു ചെറിയ നാടായിരുന്നു പന്തളം. ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായി ബന്ധമുള്ള ഇവിടത്തെ രാജാക്കന്മാര് പാണ്ഡ്യരാജാക്കന്മാരുടെ കുടുംബക്കാരാണ്. പാണ്ഡ്യരാജവംശത്തില്പ്പെട്ട ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ ചെറിയ നാടായിരുന്നു പൂഞ്ഞാര്. മീനച്ചിലിലെ പൂഞ്ഞാര്, ഹൈറേഞ്ച് പ്രദേശങ്ങള് ഉള്ക്കൊണ്ടതായിരുന്നു ഈ നാട്.
പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിലെ ചെങ്ങന്നൂര്,അടൂര് താലൂക്കുകളുടെ ചില ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് ഈ രാജ്യം.പാണ്ഡ്യരാജവംശത്തിന്റെ ഒരു ശാഖയാണ് ഈ രാജ്യകുടുംബം എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു.ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായുള്ള ബന്ധം ഈ വംശത്തിന് ഒരു വലിയ പദവി ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുന്നു.
തെക്കുംകൂര് രാജവംശം
തെക്കുംകൂറും വടക്കുംകൂറും - ചങ്ങനാശ്ശേരി, കാര്ത്തികപ്പള്ളി, തിരുവല്ല, കോട്ടയം, മീനച്ചലിന്റെ ഒരു ഭാഗവും ഹൈറേഞ്ചും ചേര്ന്നതാണ് തെക്കുംകൂര്. മീനച്ചലിന്റെ ഒരുഭാഗം, ഏറ്റുമാനൂര്, വൈക്കം പ്രദേശങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് വടക്കുംകൂര്.
ഇന്നത്തെ ചങ്ങനാശേരി, കാഞ്ഞിരപ്പള്ളി, തിരുവല്ല, കോട്ടയം താലൂക്കുകളും, മീനച്ചില് താലൂക്കിന്റെ ഒരു ഭാഗം, കോട്ടയം ജില്ലയിലെ ഹൈറേഞ്ച് ഇവ ചേര്ന്ന പണ്ടത്തെ വെമ്പൊലിനാടിന് റ്റെ തെക്കന് ഭാഗങ്ങളായിരുന്നു തെക്കുംകൂര് രാജ്യം.
വടക്കുംകൂര് ദേശം
പണ്ടത്തെ വെമ്പൊലിനാട് 1100-ല് രണ്ട് ശാഖകളായി പിരിഞ്ഞതില് ഒന്നാണ് വടക്കുംകൂര് ദേശം. ഏറ്റുമാനൂര് , വൈക്കം പ്രദേശങ്ങളും മീനച്ചില് താലൂക്കിന്റെ ഒരു ഭാഗവും ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗങ്ങള് ആണ്. ഇവരുടെ ആദ്യത്തെ രാജധാനി കടുത്തുരുത്തി ആയിരുന്നു. പിന്നീട് അത് വൈക്കത്തേക്ക് മാറ്റി. കാരിത്തോട് തലസ്ഥാനമായി (ഇന്നത്തെ മൂവാറ്റുപുഴ, തൊടുപുഴ താലൂക്കുകള് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്ന ) ഉണ്ടായിരുന്ന കീഴ്മലനാട് വടക്കുംകൂറില് ലയിച്ചതോടെ (1600) വേമ്പനാട്ടുകായല് മുതല് പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തിന്റെ പശ്ചിമാതിര്ത്തി വരെ ഈ രാജ്യം വ്യാപിച്ചിരുന്നു. തെക്ക് തെക്കുംകൂറും, വടക്ക് കോതമംഗലവുമായിരുന്നു അതിര്ത്തി. ഏറെകാലം പെരുമ്പടപ്പുസ്വരൂപത്തിന്റെ സാമാന്തരാജ്യമായിട്ടായിരുന്നു വടക്കുംകൂര് നിലനിന്നുപോന്നത്. കായംകുളത്തെ സഹായിച്ചതിന്റെ പേരില് ഈ രാജ്യം മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ പിടിച്ചടക്കുകയും രാജാവ് കോഴിക്കോട് അഭയം പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു (1750). പിന്നീട് അദ്ദേഹത്തെ മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ അദ്ദേഹത്തെ അടിത്തൂണ് നല്കി ആദരിച്ചു.
പൂഞ്ഞാര് ദേശം
മധുര പാണ്ഡ്യവംശത്തില്പ്പെട്ട ഒരു രാജകുടുംബത്തിന്റ്റെ ഭരണത്തിലിരുന്ന ചെറിയ രാജ്യമായിരുന്നു പൂഞ്ഞാര്. ഈ വംശത്തിന്റെ സ്ഥാപകന് മാനവിക്രമകുലശേഖരപ്പെരുമാളാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ തെക്കുംകൂര് പിടിച്ചടക്കിയപ്പോള് പൂഞ്ഞാര് അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലായി.
കരപ്പുറം രാജ്യം
കൊച്ചിരാജാവിന്റെ സഹായിയായിരുന്ന കരപ്പുറം കൈമള്മാര് ആയിരുന്നു കരപ്പുറത്തിന്റെ മേധാവി. ചേര്ത്തല പ്രദേശങ്ങളാണ് ഇതില് പെട്ടിരുന്നത്. മൗട്ടന് (മുട്ടം) എന്ന് യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് കരപ്പുറത്തെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
പുരാതന കേരളത്തിലെ ഒരു നാട്ടുരാജ്യമാണ് കരപ്പുറം രാജ്യം. ഇന്നത്തെ ചേര്ത്തല താലൂക്ക് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്ന രാജ്യമാണ് കരപ്പുറം. തെക്ക് പുറക്കാടു മുതല് വടക്ക് പള്ളുരുത്തി വരെ ഈ രാജ്യം വ്യാപിച്ചിരുന്നു. കൊച്ചിരാജവംശത്തിന്റെ ‘മാടത്തിങ്കല്’ ശാഖയുടെ ആസ്ഥാനമായ മാടത്തിന് കര ,കരപ്പുറത്തായിരുന്നു. 72 നായര് മാടമ്പിമാര് ചേര്ന്നാണ് ഈ രാജ്യം ഭരിച്ചുവന്നത്.
അഞ്ചിക്കൈമള് രാജ്യം
എറണാകുളവും, അതിന്റെ പരിസരപ്രദേശങ്ങളും, അഞ്ചികൈമള്മാര് എന്ന പ്രബലരായ നായര് മാടമ്പിമാരുടെ വകയായിരുന്നു. ഇവരില് പ്രധാനി ചേരാനല്ലൂര് കര്ത്താവായിരുന്നു. ഇവര് മാറിമാറി കൊച്ചിരാജാവിനോടും സാമൂതിരിയോടും കൂറുപുലര്ത്തിപോന്നിരുന്നു. ഇവരെ കൂടാതെ മറ്റുചിലശക്തന്മാരായ നായര്പ്രമാണിമാരും ഉണ്ടായിരുന്നു. എറണകുളത്തിന് വടക്ക് മുറിയനാട്ടുനമ്പ്യാര്, പാലിയത്തച്ചന്, കോടശ്ശേരികൈമള്, കൊരട്ടികൈമള്, ചങ്ങരന് കോതകൈമള്, പനമ്പുകാട്ടുകൈമള് എന്നിവരാണ് അവരില് പ്രബലന്മാര്, കൊച്ചിരാജാവിനോട് നാമമാത്രമായ വിധേയത്വമേ ഇവര്ക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ഇടപ്പള്ളി സ്വരൂപം
ഇടപ്പള്ളി രാജവംശത്തിന് ഇളങ്ങല്ലൂര് സ്വരൂപം എന്നും പേരുണ്ട്. കാല്ക്കരെ നാട്ടിലെ തൃക്കാക്കര ക്ഷേത്രത്തില് പൂജനടത്തിയിരുന്ന പ്രതാപശാലിയായ ഒരു നമ്പൂതിരി ആയിരുന്നു ഇതിന്റെ സ്ഥാപകന്. കുലശേഖരരാജ്യത്തിന്റെ പതന(1102) ത്തെ തുടന്ന് കാല്ക്കരെനാട് ഛിന്നഭിന്നമായി. ഇടപ്പള്ളി ആസ്ഥാനമായി നമ്പൂതിരി ഒരു സ്വതന്ത്രരാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു. 1740-ല് ഡച്ച് ഈസ്റ്റിന്ത്യാകമ്പനിയുമായി ഇടപ്പള്ളി ഒരു കരാര് ഉണ്ടാക്കി. നാടുവാഴി നമ്പൂതിരി ആയതുകൊണ്ട് മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ ഇടപ്പള്ളി ആക്രമിച്ചില്ല. കുന്നത്തുനാട് താലൂക്കിലെ വാഴപ്പള്ളി, കാര്ത്തികപ്പള്ളിതാലൂക്കിലെ തൃക്കുന്നപ്പുഴ, തിരുവല്ല താലൂക്കിലെ കല്ലൂപ്പാറ എന്നിവ ഇടപ്പള്ളി സ്വരൂപത്തില് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നു. 1820-ല് ബ്രിട്ടീഷുകാര് ഈ രാജ്യം കൊച്ചിരാജാവിന്റെ സംരക്ഷണയിലാക്കിയിലെങ്കിലും, ഇടപ്പള്ളിത്തമ്പുരാന്റെ പ്രതിഷേധം മൂലം 1825-ല് തിരുവിതാംകൂര് ഭരണത്തില് കീഴിലാക്കി.
പറവൂര് സ്വരൂപം
വീണ്ടിനിവട്ടത്തു സ്വരൂപമെന്നും ഈ രാജ്യത്തിനു പേരുണ്ട്. ഒരു നമ്പൂതിരി നാടുവാഴിയുടെ ഭരണത്തിന് കീഴിലായിരുന്നു ഈ ചെറിയ രാജ്യം. ഇന്നത്തെ എറണാകുളം ജില്ലയിലെ പറവൂര് താലൂക്കില്, പെരിയാറിന്റെ വടക്കുഭാഗത്തുള്ള ദേശങ്ങള് ഉള്പ്പെട്ടതായിരുന്നു ഈ നാട്. കൊച്ചിയോടു കൂറുപുലര്ത്തി വന്നിരുന്ന ഈ രാജ്യത്തിന് ചില പ്രത്യേക അധികാരങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. 1764ല് പറവൂരിനെ ധര്മ്മരാജാവ് തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭാഗമാക്കി.
ആലങ്ങാട് ദേശം
ആലങ്ങാട് അഥവാ 'മങ്ങാട്', ആലങ്ങാട്, അയിരൂര്, ചെങ്ങമനാട്, കോതകുളങ്ങര, മഞ്ഞപ്ര തുടങ്ങിയ പ്രദേശങ്ങള് ഉള്ക്കൊണ്ടതായിരുന്നു. കൊച്ചിയെ എപ്പോഴും സഹായിച്ചിരുന്ന ഈ രാജ്യം ആദ്യകാലത്ത് മങ്ങാട്ടു കൈമളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു.
ഈ ദേശത്തിന് മങ്ങാട് എന്നും പേരുണ്ടായിരുന്നു. മുത്തേരിപ്പാട് എന്ന് സ്ഥാനപ്പേരുള്ള ഒരു സാമന്തപ്രഭുവിന് റ്റെ ഭരണത്തിലായിരുന്ന ഒരു ചെറിയ രാജ്യമാണിത്. ആദ്യം മങ്ങാട് കൈമളുടെ വകയായിരുന്നു ഇത്. ആലങ്ങാട്, അയിരൂര്, ചെങ്ങമനാട്, കോതകുളങ്ങര, മഞ്ഞപ്ര തുടങ്ങിയ ഗ്രാമങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് ഈ ദേശം.
കൊടുങ്ങല്ലൂര് രാജവംശം
കൊടുങ്ങല്ലൂര് പ്രദേശം ഉള്ക്കൊണ്ട ഈ രാജവംശം, ചേരചക്രവര്ത്തിമാരുടെ ക്ഷത്രിയസേനാനായകന്മാരില് ഒരാളാണ് സ്ഥാപിച്ചതെന്ന് പറയുന്നു. സാമൂതിരിയുടേയും കൊച്ചിയുടേയും മേല്ക്കോയ്മ മാറിമാറി ഈ നാട് അംഗീകരിച്ചിരുന്നു.
കൊടുങ്ങല്ലൂര് രാജകുടുംബം പടിഞ്ഞാറ്റേടത്തുസ്വരൂപം എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഈ വംശത്തിന്റെ ഉത്ഭാവത്തെ കുറിച്ച് വ്യക്തമായ അറിവില്ല. പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തില് രാജേന്ദ്രചോളന് തിരുവഞ്ചികുളം പിടിച്ചടക്കിയപ്പോള്, അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിച്ചിരുന്ന ക്ഷത്രിയസേനാനിയാണ് ഈ വംശം സ്ഥാപിച്ചതെന്ന് ഒരു ഐതീഹ്യം.കൊടുങ്ങല്ലൂര് സ്വരൂപത്തിന്റെ ഒരു ശാഖയായ അയിരൂരിന് പാപ്പിനിവട്ടം എന്നും പേരും ഉണ്ട്. തെക്ക് കൊടുങ്ങല്ലൂര് മുതല് വടക്ക് ചേറ്റുവ വരെ ഈ ദേശം വ്യാപിച്ചിരുന്നു. ഏറെകാലം സാമൂതിരിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. 1717ല് ഡച്ചുകാര് ഈ നാട് സാമൂതിരിയില് നിന്നും പിടിച്ചെടുത്തു. വെള്ളോസ് നമ്പ്യാര്(മാപ്രാണം പ്രമാണി), ചങ്കരങ്കണ്ടകൈമള്, ചിറ്റൂര് നമ്പൂതിരി, പഴഞ്ച്ചേരി നായര് തുടങ്ങി ഒട്ടേറെ പ്രഭുക്കന്മാര് അരിയൂരിന്റെയും, കൊടുങ്ങല്ലൂരിന്റെയും സമീപപ്രദേശങ്ങളില് വാണിരുന്നു. ഇന്ന് കൊടുങ്ങല്ലൂര് കോവിലകം രണ്ട് ശാഖകളില് വ്യാപിച്ച് കിടക്കുന്നു- പുത്തന് കോവിലകം, ചിറയ്ക്കല് കോവിലകം.
തലപ്പിള്ളി
ഇന്നതെ തലപ്പിള്ളി താലൂക്കൂം, പൊന്നാനിതൊട്ട് ചേറ്റുവവരെയുള്ള തീരപ്രദേശങ്ങളും ചേര്ന്നതാണ് ഈ രാജ്യം. ഗുരുവായൂര്, കുന്നം കുളം, വടക്കാഞ്ചേരി, മുതലായ സ്ഥലങ്ങള് ഈ രാജ്യത്തായിരുന്നു. 18ആം ശതകത്തോടുകൂടി കക്കാട് ശാഖ ഇല്ലാതായി. പിന്നീട് മറ്റ് മൂന്ന് ശാഖകളും ചേര്ന്ന് അംഗീകരിച്ചിരുന്ന അവരില് മുത്ത അംഗമായിരുന്നു കക്കാട്ട് കാരണവപ്പാട്. കൊച്ചിരാജാവിന്റെ വടക്കന് പ്രദേശങ്ങളിലെ പ്രധാന സേനാനായകനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. തലപ്പിള്ളിയുടെ ദേശവഴികളില് ഏറ്റവും ചെറുതായിരുന്നു മണക്കുളം.
വള്ളുവനാട്
വള്ളുവനാടിന്റെ തലസ്ഥാനം വള്ളുവനഗരം (അങ്ങാടിപ്പുറം) ആയിരുന്നു. വള്ളുവക്കോനാതിരി, വെള്ളാട്ടിരി, അറങ്ങോട് ഉടയവര്, വല്ലഭന് എന്നീ പേരുകളും രാജാവിനുണ്ടായിരുന്നു. പെരുന്തല്മണ്ണ, ഒറ്റപ്പാലം, പൊന്നാനി, തിരൂര് ഏറനാട് എന്നീ പ്രദേശങ്ങള് ചേര്ന്ന ഈ രാജ്യത്തിനായിരുന്നു ഒരു കാലത്ത് മാമാങ്കം നടത്താനുള്ള അധികാരം. എന്നാല് പിന്നീട് സാമൂതിരി അത് പിടിച്ചെടുത്തു.
രണ്ടാം ചേരസാമ്രാജ്യത്തോളം തന്നെ ചരിത്രമുള്ള വള്ളുവനാടിന് വല്ലഭക്ഷോണീ എന്ന സംസ്കൃത നാമമുണ്ട്. പത്താം ശതകത്തില് ജീവിച്ചിരുന്ന രാജശേഖരനാണ് ഈ വംശത്തിന്റെ സ്ഥാപകന്. ഈ രാജവംശത്തെ അറങ്ങോട്ടുസ്വരൂപം എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. വള്ളുവനാട്ടുരാജാവിന് വള്ളുവക്കോനാതിരി, വെള്ളട്ടിരി, അറങ്ങോട്ട് ഉടയവര്, വല്ലഭന് എന്നീപേരുകള് ഉണ്ട്. ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ആദ്യ തലസ്ഥാനം വള്ളുവനഗരം( ഇന്നതെ അങ്ങാടിപ്പുറം) ആയിരുന്നു. ഇന്നത്തെ പെരിന്തല്മണ്ണ, മണ്ണാര്ക്കാട്, ഒറ്റപ്പാലം, എന്നീ താലൂക്കുകളും, പൊന്നാനി, തിരൂര്, ഏറനാട് താലൂക്കിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങള് എന്നിവയും ചേര്ന്നവയാണ് വള്ളുവനാട് രാജ്യം. തിരുനാവായയില് നടത്തിവന്ന മാമാങ്കത്തിന്റെ രക്ഷാപുരുഷസ്ഥാനം വള്ളുവക്കോനാതിരിക്കായിരുന്നു. പിന്നീട് ഒരു യുദ്ധത്തിലൂടെ സാമൂതിരി അത് കൈകലാക്കി. മൈസൂറിന്റെ ആക്രമണകാലത്ത് അട്ടപ്പാടി താഴ്വാരയും ഇന്നതെ ഒറ്റപ്പാലം താലൂക്കിന്റെ ഒരു ഭാഗവും മാത്രമെ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ അധീനതിയില് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണത്തെ തുടര്ന്ന് വള്ളുവനാട്ടുരാജാവ് തിരുവിതാംകൂറില് അഭയം പ്രാപിച്ചു. മലബാര് ബ്രിട്ടീഷ് അധീനതിയില് ആയപ്പോള് വള്ളുവനാട്ടു രാജാവ് അടിത്തുണ് വാങ്ങി വിരമിച്ചു.
തരൂര് സ്വരൂപം
ഇന്നത്തെ പാലക്കാട്, ആലത്തൂര്, ചിറ്റൂര് എന്നീ താലൂക്കുകളുടെ മേല് ഒരുകാലത്ത് ആധിപത്യമുണ്ടായിരുന്ന രാജ്യം. ഈ രാജവംശത്തെ തരൂര് സ്വരൂപം എന്നും, രാജാക്കന്മാരെ ശേഖരിവര്മ്മമാര് എന്നും വിളിച്ചുപോന്നിരുന്നു. പാലക്കാട് രാജാക്കന്മാരുടെ ആദ്യത്തെ ആസ്ഥാനം പൊന്നാനി താലൂക്കിലെ ആതവനാട് അംശം ആയിരുന്നു.
കൊല്ലങ്കോട് രാജ്യം
പാലക്കാടിന് തെക്കുള്ള ഒരു രാജ്യമാണ് ഇത്. കൊല്ലങ്കോടും സമീപപ്രദേശങ്ങളിലെ എട്ട് ഗ്രാമങ്ങളും ചേര്ന്നതായിരുന്നു ഈ ചെറിയ രാജ്യം. ഭരിച്ചിരുന്നത് വീരരവി എന്ന ക്ഷത്രിയപ്രഭുവിന്റെ പിന് തുടര്ച്ചക്കാരാണ്.
ഈ വംശത്തെ വേങ്ങനാട്ടു നമ്പീടികളെന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. വീരരവി എന്ന ക്ഷത്രിയപ്രഭുവിന്റെ പിന്തുടര്ച്ചക്കാരാണ് ഇവര് എന്നും പറയുന്നുണ്ട്. കൊല്ലങ്കോട്ടും സമീപപ്രദേശത്തുള്ള എട്ടുഗ്രാമങ്ങള് ചേര്ത്തതാണ് ഈ രാജ്യം. സാമൂതിരി തെക്കേമലബാര് ആക്രമിച്ചപ്പോള് കൊല്ലംങ്കോട് അദ്ദേഹത്തിന് കീഴടങ്ങി. പിന്നീട് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റിന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ അടിത്തൂണ് പറ്റി.
കവളപ്പാറ സ്വരൂപം
ഒറ്റപ്പാലത്തെ ചെറിയ ദേശവാഴിയായിരുന്നു കവളപ്പാറ മൂപ്പില്നായര്. ഇവിടത്തെ ഭരണാധികാരി കവളപ്പാറമൂപ്പില് നായരായിരുന്നു. ചേരമാന് പെരുമാളിന്റെ വംശത്തില്പ്പെട്ടതാണ് ഇവരെന്ന് ഒരു ഐതിഹ്യമുണ്ട്.
വെട്ടത്തുനാട്
പൊന്നാനി, തിരൂര് എന്നീ താലൂക്കുകളുടെ ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് വെട്ടത്തുനാട് അഥവാ താനൂര് രൂപം. താനൂര്, തൃക്കണ്ടിയൂര്, ചാലിയം, തൃപ്രങ്ങോട് മുതലായ സ്ഥലങ്ങള് ഇതില് ഉള്പ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. രാജാവ് ക്ഷത്രിയനായിരുന്നു.
പരപ്പനാട്
യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് 'പപ്പുകോവില്' എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള പരപ്പനാട് തെക്കും വടക്കും രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. തെക്കന് പരപ്പനാട് തിരൂര് പ്രദേശങ്ങളും, വടക്കന് പരപ്പനാട്, കോഴിക്കോട്ടേ പന്നിയങ്കര, ബേപ്പൂര്, ചെറുവണ്ണൂര് എന്നീ പ്രദേശങ്ങളും ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നു.
ഒരു ക്ഷത്രിയവംശമാണ് ഈ സ്വരൂപം. വെട്ടത്തുനാടിന് വടക്കായിട്ടാണ് ഈ രാജ്യം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. വടക്കും, തെക്കും എന്നീ രണ്ട് അംശങ്ങളായിട്ടായിരുന്നു. പരപ്പനാട്, തിരൂര് താലൂക്കിന്റെ ചിലഭാഗങ്ങളായിരുന്നു. തെക്കേപരപ്പനാടിലുള്പ്പെട്ടിരുന്നത്. കോഴിക്കോടു താലൂക്കിലെ പന്നിയങ്കരയും, ബേപ്പൂരും, ചെറുവണ്ണൂരും വടക്കേപരപ്പനാടില് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നു. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ഉത്തരാദ്ധത്തില് ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണത്തിന് മുമ്പ് സാമൂതിരിയുടെ മേല്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചിരുന്നു. ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണത്തോടെ ഈ രാജകുടുംബം തിരുവിതാംകൂറിലേക്ക് പലായനം ചെയ്തു. ഹരിപ്പാട് കൊട്ടാരം ഇവര് നിര്മ്മിച്ചതാണ്.
കുറുമ്പ്രനാട്
കൊയിലാണ്ടി പ്രദേശങ്ങളിലേയും കോഴിക്കോടിന്റെയും ചില സ്ഥലങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ് കുറുമ്പനാട്. കോട്ടയവുമായി ബന്ധമുണ്ടായിരുന്ന കുറുമ്പ്രനാട് രാജാക്കന്മാര് ക്ഷത്രിയന്മാരായിരുന്നു.
കടത്തനാട്
വടകര പ്രദേശങ്ങള് ഉള്ക്കൊണ്ട കടത്തനാടിന്റെ തലസ്ഥാനം കുറ്റിപ്പുറം ആയിരുന്നു. പോര്ളാതിരിവംശത്തിലെ രാജകുമാരിയെ കോലത്തിരി രാജാകുമാരന് വിവാഹം കഴിച്ചതിനെ തുടര്ന്നാണ് കടത്തനാട് രാജവംശം ഉണ്ടായതെന്ന് പറയുന്നു. കടത്തനാട് രാജാവിനെ 'ബടകരയിലെ ബോയനോര്' അഥവാ 'ബാവനോര്' എന്നാണ് യൂറോപ്പ്യന്മാര് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. 'വാഴുന്നോര്' എന്ന മലയാളപദത്തിന്റെ രൂപമാണിത്.
ഘടോല്ക്കചക്ഷിതി എന്ന് സംസ്കൃതനാമമുള്ള ഈ ദേശത്ത് മുഖ്യമായും ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നത് ഇന്നത്തെ വടകര താലൂക്കിലെ ഭാഗങ്ങളണ്. കോരപ്പുഴ തൊട്ട് മയ്യഴി വരെ ഈ രാജ്യം വ്യാപിച്ചിരുന്നു. വടകരയ്ക്ക് കിഴക്കുഭാഗത്തുള്ള കുറ്റിപ്പുറം എന്ന സ്ഥലത്തായിരുന്നു ഇതിന്റെ ആസ്ഥാനം (ഇത് മലപ്പുറം ജില്ലയിലെ കുറ്റിപ്പുറം അല്ല). കോഴിക്കോടിനടുത്തുള്ള വരയ്ക്കല് ആയിരുന്നു ആദ്യത്തെ തലസ്ഥാനം. സാമൂതിരിയുടെ രാജ്യത്തിന്റെ വടക്കേ കരയായത് കൊണ്ടാണ് ഇത് വടകരയായി മാറിയത്. ഒരു കാലത്ത് കോലത്തുനാടിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു.
കളരി അഭ്യാസത്തിന് പ്രശസ്തമാണ് കടത്തനാട്. ഉണ്ണിയാര്ച്ച, ആരോമല് ചേകവര് തുടങ്ങിയവരിലൂടെ പ്രശസ്തമായ പുത്തൂരം വീട് എന്ന ഈഴവ (തീയ്യര്) തറവാടും തച്ചോളി ഒതേനന് തുടങ്ങിയവരിലൂടെ പ്രശസ്തമായ തച്ചോളി മാണിക്കോത്ത് എന്ന നായര് തറവാടും ഇവിടെ ആയിരുന്നു. ലോകനാര്കാവ് ക്ഷേത്രം പ്രസിദ്ധമായത് കടത്തനാടന് കളരിക്കാരിലൂടെയാണ്. വടക്കന് പാട്ടുകളിലെ പുത്തൂരം പാട്ടുകളും തച്ചോളി പാട്ടുകളും കടത്തനാടിന്റെ (വടകരയുടെ) സ്വന്തമാണ്.
കോട്ടയം രാജവംശം
കോട്ടയം രാജാക്കന്മാരെ പുരളീശ്വരന് എന്നും, പുറംനാട്ടു രാജാക്കന്മാര് എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. മലബാറിലെ കോട്ടയം, ഗൂഡല്ലൂര് (തമിഴ്നാട്ടില്) വയനാട് എന്നീ പ്രദേശങ്ങള് ഇവരുടെ കീഴിലായിരുന്നു. ഈ രാജവംശത്തിന് കിഴക്ക്, തെക്ക്, പടിഞ്ഞാറ് എന്ന് മൂന്ന് ശാഖകളുണ്ടായിരുന്നു. തലശ്ശേരിയിലെ ഇരുവഴിനാടു നമ്പ്യാരുടെ ഭരണത്തില്പ്പെടാത്ത ദേശങ്ങള്ക്കും കോഴിക്കോടിന്റേയും കുറുമ്പനാടിന്റേയും ചില ഭാഗങ്ങള്ക്കും അധിശത്വം ഈ രാജാക്കന്മാര്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാരോട് പടപൊരുതിയ കേരളവര്മ്മ പഴശ്ശിരാജ ഈ രാജവംശത്തില്പ്പെട്ട ആളായിരുന്നു.
കോലത്തുനാടിന്റെ അധീനതയില്പ്പെട്ടിരുന്ന കോട്ടയം ക്രമേണ തലശ്ശേരി താലൂക്കിന്റെ ഉള്നാടന് പ്രദേശങ്ങള് പൂര്ണ്ണമായും തങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിന് കീഴിലാക്കി. ഒരു കാലത്ത് കുടക് അതിര്ത്തിയോളം ഭരണം വ്യാപിച്ചിരുന്നു. ക്രമേണ കിഴക്ക്, പടിഞ്ഞാറ്, തെക്ക് എന്നിങ്ങനെ മൂന്ന് ശാഖകളായി ഈ വംശം പിരിഞ്ഞു. ആദ്യത്തേത് രണ്ടും കോട്ടയത്തും മൂന്നാമത്തേത് പഴശ്ശിയിലും താമസമാക്കി. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടുകൂടി ഇന്നത്തെ തലശ്ശേരിതാലൂക്കിലെ ഇടവഴിനാട് നമ്പ്യാന്മാരുടെ ഭരണത്തില്പ്പെടാത്ത ഭാഗങ്ങളുടേയും അധീശന്മാരായിരുന്നു കോട്ടയം രാജാക്കന്മാര്. ഗൂഡല്ലൂര്, ഉള്പ്പെട്ട വയനാട്, മുമ്പത്തെ കോഴിക്കോട്, കുറുമ്പ്രനാട് താലൂക്കുകളുടെ ഏതാനും ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്ന താമരശ്ശേരി എന്നിവയും കോട്ടയം രാജ്യത്തില്പ്പെട്ടിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായി പടവെട്ടി വീരമൃത്യുവരിച്ച കേരളവര്മ്മ പഴശ്ശിരാജാവ് , വാല്മീകി രാമായണം കിളിപ്പാട്ടിന്റെ കര്ത്താവ് കേരളവര്മ്മത്തമ്പുരാന് , ആട്ടകഥാകാരന് വിദ്വാന് തമ്പുരാന് എന്നിവര് ഈ രാജകുടുംബത്തില് നിന്നാണ്.
കുറങ്ങോത്ത് രാജ്യം
തലശ്ശേരിക്കും, മയ്യഴിക്കും മദ്ധ്യേ രണ്ടു ഗ്രാമങ്ങള് ചേര്ന്ന പ്രദേശമായിരുന്നു കുറങ്ങോത്ത് രാജ്യം. ഇവിടത്തെ ഭരണാധികാരി കുറങ്ങോത്ത് നായര് എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാരും ഫ്രഞ്ചുകാരും തമ്മില് ഏറ്റുമുട്ടുന്നതിന് സന്ദര്ഭങ്ങള് ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തത് കുറുങ്ങോത്ത് നായരായിരുന്നു. 1787ല് കുറുങ്ങോത്ത് നായരെ ടിപ്പു സുല്ത്താന് തടവിലാക്കി തൂക്കികൊന്നു. 1803നും 1806നും ഇടക്ക് ഈ ദേശം ബ്രിട്ടീഷ് മലബാറിനോട് ചേര്ത്തു.
രണ്ടുതറ
കണ്ണൂരിലെ ചില ഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്ന പോയനാട് എന്നും കൂടി പേരുണ്ട് 'രണ്ടുതറ'യ്ക്ക്. എടയ്ക്കാട്, അഞ്ചിരക്കണ്ടി, മാവിലായി എന്നീ സ്ഥലങ്ങള് ഇതില് ഉള്പ്പെടുന്നു.
പോയനാട് എന്നുകൂടി പേരുള്ള രണ്ടുതറ, ഇന്നത്തെ കണ്ണൂര് താലൂക്കിന്റെ ചിലഭാഗങ്ങള് ചേര്ന്നതാണ്. എടക്കാട്, അഞ്ചരക്കണ്ടി, മാവിലായി മുതലായ സ്ഥലങ്ങള് ഇതില് ഉള്പ്പെട്ടിരുന്നു. കോലത്തുനാടിന്റെ ഭാഗമായിരുന്ന രണ്ടുതറ ആദ്യം ഭരിച്ചിരുന്നത് അച്ഛന്മാര് എന്ന നാലു നായര് തറവാട്ടുകാരായിരുന്നു. 1741-ല് രണ്ടുതറ അച്ചന്മാര് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റിന്ത്യാകമ്പനിയുടെ പ്രത്യേക സംരക്ഷണയിലായിരുന്നു.
അറയ്ക്കല് രാജവംശം
കേരളത്തിലെ ഒരേ ഒരു മുസ്ലിം രാജവംശമാണ് കണ്ണൂരിലെ അറയ്ക്കല്. മരുമക്കത്തായമാണ് ഇവര് പിന്തുടര്ന്നത്. കുടുംബത്തിലെ മൂത്ത ആളാണ് ഭരണാധികാരി. പുരുഷനാണെങ്കില് 'ആലി രാജാ'വെന്നും, സ്ത്രീയാണെങ്കില് 'അറയ്ക്കല് ബീവി' എന്നും പറയും. അറയ്ക്കല് രാജകുടുംബത്തെപ്പറ്റി ധാരാളം കഥകളുണ്ട്. മതംമാറിയ അരയന്കുളങ്ങര നായര് ആണ് അറയ്ക്കല് രാജവംശം സ്ഥാപിച്ചതെന്ന് ഒരഭിപ്രായം. ചേരമാന് പെരുമാളിന്റെ സഹോദരിയില് നിന്നാണ് ഈ വംശം ഉണ്ടായതെന്ന് മറ്റൊരു വാദം. കോലത്തിരി (ചിറയ്ക്കല്) രാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു രാജകുമാരിയിയെ ഒരു മുസ്ലിം യുവാവ് അപകടത്തില് നിന്നും രക്ഷിച്ചുവെന്നും മതംമാറിയ ആ സ്ത്രീയില് നിന്നാണ് അറയ്ക്കല് വംശം ഉണ്ടായതെന്നും മറ്റൊരു വാദം. കണ്ണൂര് നഗരത്തിന്റെ അധിപനായി പിന്നീട് മാറിയ അറയ്ക്കല് രാജാവിന് 'ആഴിരാജാവ്' എന്നും പിന്നീട് വിളിച്ചു. കോലത്തിരി ഇദ്ദേഹത്തിന് ലക്ഷദ്വീപ് വിട്ടുകൊടുത്തതോടെയായിരിയ്ക്കാം ആ പേര് വന്നത്.
കണ്ണൂര് നഗരം കേരളത്തിലെ ഏക മുസ്ലീം രാജവംശമായിരുന്ന അറയ്ക്കല് കുടുംബത്തിന്റെതായിരുന്നു. മരുമക്കത്തായ സമ്പ്രദായമാണ് ഇവര് പിന്തുടര്ന്ന് പോന്നത്. അതു സ്ത്രീയാണെങ്കില് ബീവി എന്നും പുരുഷനാണെങ്കില് അലി എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. കോലത്തിരിയുടെ മന്ത്രിയായ അരയന് കുളങ്ങര നായര് ഇസ്ലാം മതത്തില് ചേരുകയും, കോലത്തിരി കോവിലകത്തെ ഒരു രാജകുമാരിയുമായി പ്രേമബദ്ധരാകുകയും ചെയ്തു. അവരുടെ വിവാഹം രാജാവുതന്നെ നടത്തികൊടുക്കുകയും, രാജകീയആഡംബരങ്ങളോടെ ഒരു കൊട്ടാരം പണിയിച്ച് താമസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇതോടെ കണ്ണൂര് നഗരത്തിന്റെ ആധിപത്യം അറയ്ക്കല് കുടുംബക്കാര്ക്കായി. വടക്കേമലബാറിലെ കുരുമുളകിന്റെയും ഏലത്തിന്റെയും വാണിജ്യകുത്തക ഇവര് കരസ്ഥമാക്കി. 1772ല് ഡച്ചുകാരില് നിന്നും കണ്ണൂര് കോട്ട കരസ്ഥമാക്കി. ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായി ബീവി ഉണ്ടാക്കിയ കരാര് പ്രകാരം മിനിക്കോയി, അമേനി, ലക്ഷദ്വീപ് എന്നിവ ബ്രിട്ടീഷ് ആധിപത്യത്തിലായി. ബീവി പിന്നീട് ബ്രിട്ടീഷുകാരില് നിന്ന് അടിത്തൂണ് പറ്റി.
നീലേശ്വരം രാജവംശം
'ഹോസ്ദുര്ഗ്ഗ്' ആണ് നീലേശ്വരം രാജ്യം. സാമൂതിരി രാജ്യത്തിലെ ഒരു രാജകുമാരിയെ കോലത്തുനാട് രാജകുമാരന് വിവാഹം കഴിച്ചതിനുശേഷം അവരിലുണ്ടായ സന്താനങ്ങള് ആണ് നീലേശ്വരം സ്ഥാപിച്ചതെന്ന് പറയുന്നു. തെക്കന് കാനറയില് ആധിപത്യം ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന ബദ്നോര് നായിക്കന്മാര് അഥവാ ഇക്കേരിനായിയ്ക്കന്മാരുടെ ആക്രമണത്തിന് നീലേശ്വരം പലപ്രാവശ്യവും ഇരയായിട്ടുണ്ട്.
സാമൂതിരികോവിലകത്തെ ഒരു രാജകുമാരിയും, ഒരു കോലത്തുനാട്ടുരാജാവുമുണ്ടായ പ്രേമബന്ധത്തില് നിന്നാണ് ഈ വംശം നിലവില് വന്നത്. പണ്ടത്തെ നീലേശ്വരം രാജ്യമാണ് ഇന്നത്തെ ഹോസ്ദുര്ഗ് താലൂക്ക് . വെങ്കടപ്പനായ്ക്കന്റെ (1582-1629) കീഴില് തെക്കന് കാനറയില് ആധിപത്യം ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന ബഡ്നോര് നായ്ക്കന്മാര് (ഇക്കേരി നായ്ക്കന്മാര്) 17-18 നൂറ്റാണ്ടുകളില് നീലേശ്വരം ആക്രമിച്ചു നിയന്ത്രണത്തിലാക്കി. നീലേശ്വരം രാജാവ് ശിവപ്പനായ്ക്കന് (1645-1660) കപ്പം കൊടുത്തിരുന്നു. സോമശേഖരന് നായ്കന്(1714-1739) നീലേശ്വരം സ്വന്തം രാജ്യത്തോട് ചേര്ത്ത് ഹോസ്ദുര്ഗ്കോട്ട നിര്മ്മിച്ചു. ബ്രിട്ടീഷുകാര് തെക്കന് കാനറായില് ആധിപത്യം ഉറപ്പിച്ചതോടെ നീലേശ്വരം അവരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായി.
കുമ്പള ദേശം
കേരളത്തിന്റെ ഏറ്റവും വടക്കേ അറ്റത്താണ് ഈ രാജ്യം. മായ്പ്പാടി കോവിലകത്തെ രാജാക്കന്മാരായിരുന്നു ഇവിടെ ഭരിച്ചിരുന്നത്, ഇന്നത്തെ കാസര്കോഡ് താലൂക്കിന്റെ ഏറിയഭാഗവും ഈ രാജ്യത്തുള്പ്പെട്ടിരുന്നു. വിജയനഗരരാജാക്കന്മാരുടെ ആധിപത്യകാലത്ത് അവരുടെ കീഴിലും കാസര്കോഡ് പ്രദേശങ്ങളില് ബഡ്നോര് രാജാക്കന്മാര് പടയോട്ടം നടത്തിയപ്പോള് അവരുടെ ആധിപത്യത്തിലുമായി. പിന്നീട് ബ്രിട്ടീഷുകാരില് നിന്നും അടിത്തുണ് പറ്റി.
കാസര്കോടിന്റെ ഏറിയ ഭാഗവും ഉള്പ്പെട്ട ഈ രാജ്യത്തിന്റെ വിസ്തൃതി തെക്ക് ചന്ദ്രഗിരിപുഴ മുതല് വടക്ക് കുമ്പള വരെയായിരുന്നു. കുമ്പളരാജ്യത്തില് മരുമക്കത്തായം ആണ് പിന്തുടര്ന്നത്. പുരുഷന്മാര് നായര് സ്ത്രീകളെ വിവാഹം ചെയ്തിരുന്നു. അവരെ 'തമ്പാന്മാര്' എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്.
കോലത്തുനാട് (ചിറയ്ക്കല്)
യൂറോപ്പ്യന്മാര് വരുന്ന കാലത്ത് കേരളത്തിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്തെ പ്രബലശക്തിയായ കോലത്തുനാട് (ചിറയ്ക്കല്) ഭരിച്ചിരുന്നത് കോലത്തിരി (Kolastri) രാജാവായിരുന്നു. കോലാസ്ത്രി, കോലാത്രി, കൊല്ലിസ്ത്രീ, കൊല്ലാസ്ത്രി, കോലാതിരി എന്നീ നാമങ്ങളില് യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് ഇതിനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പഴയ 'മൂഷകരാജ്യം' (ഏഴിമല) ആണ് പിന്നീട് കോലത്തുനാട് എന്നും അവിടത്തെ രാജാവിനെയാണ് കോലത്തിരി എന്നും അറിയപ്പെട്ടതെന്ന് അഭിപ്രായം ഉണ്ട്. തെക്ക് കോരപ്പുഴ മുതല് വടക്ക് കാസര്കോട് വരെ നീണ്ടുകിടന്ന രാജ്യമായിരുന്നു കോലത്തുനാട്. കിഴക്ക് കുടക് മലയും പടിഞ്ഞാറ് അറബിക്കടലുമായിരുന്നു മറ്റ് അതിര്ത്തികള്. കോട്ടയം, നീലേശ്വരം, കടത്തനാട് എന്നീ രാജാക്കന്മാരുടെ നായകത്വവും കോലത്തിരിക്കുണ്ടായിരുന്നു. രാജകുടുംബത്തിലെ മൂത്തമകനാണ് രാജാവ്. അദ്ദേഹത്തിന് താഴെ ഇളമുറക്കാര് കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. വിശ്വസഞ്ചാരിയായ മാര്ക്കോപോളോ എഴുതിയ വിവരണത്തില് 'ഏലിരാജ്യം' എന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കോലത്തുനാടിനെയാണെന്നാണ് ചരിത്രകാരന്മാരുടെ അഭിപ്രായം.
കോഴിക്കോട്ടെ സാമൂതിരിയുടെ രാജ്യം
കേരളത്തിലെത്തിയ വിദേശികള് കൂടുതല് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള തുറമുഖമാണ് കോഴിക്കോട്. മധ്യകേരളത്തിലും ഉത്തരകേരളത്തിലും പ്രധാനശക്തിയായിരുന്ന സാമൂതിരി രാജാക്കന്മാരുടെ വകയായിരുന്നു കോഴിക്കോട് തുറമുഖം. ഏറനാട് വാണിരുന്ന 'ഏറാടി' സഹോദരന്മാരാണ് പില്ക്കാലത്ത് സാമൂതിരി രാജാക്കന്മാരായതെന്ന് പറയുന്നു. കോഴിക്കോട് പ്രദേശങ്ങള് (പോളനാട്) ഭരിച്ചിരുന്ന പോര്ളാതിരിയെ ആക്രമിച്ച് കീഴ്പ്പെടുത്തിയും, വള്ളുവകോനാതിരിയില് നിന്നും 'മാമാങ്കം' നടത്താനുള്ള അവകാശം പിടിച്ചെടുത്തും മുന്നേറിയ 'സാമൂതിരി' പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിനുമുമ്പ് വിപുലമായ സാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു. 'സാമൂതിരി' എന്ന സ്ഥാനപ്പേര് ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്ന പുരാതനരേഖ 1342-ല് കോഴിക്കോട്ടുവന്ന ഇബ്നുബത്തൂത്തയുടേതാണ്. യൂറോപ്പ്യന്മാര്സാമൂതിരിയെ 'ചക്രവര്ത്തി' എന്നതിന്റെ പര്യായമായിട്ടാണ് അര്ത്ഥം കല്പിച്ചിരുന്നത്. സമുദ്രരാജാവ് എന്നര്ഥം വരുന്ന 'സാമുദ്രി' എന്നത് സാമൂതിരി എന്നായി മാറിയെന്നാണ് മറ്റൊരു അഭിപ്രായം, സമുദ്രത്തിനും മലകള്ക്കും ഇടയ്ക്കുള്ള രാജ്യം ഭരിച്ചിരുന്ന രാജാവായതുകൊണ്ട്, സംസ്കൃതത്തില് 'ശൈലാബ്ധീശ്വരന്' എന്നും, മലയാളത്തില് കുന്നലകോനാതിരി എന്നും സാമൂതിരിയെ വിളിച്ചിരുന്നതായും പറയുന്നു.
കൊച്ചി (പെരുമ്പടപ്പുസ്വരൂപം)
കൊച്ചിരാജ്യത്തെ ആദ്യകാലങ്ങളില് പെരുമ്പടപ്പ് സ്വരൂപം എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. ഇത് കേരളത്തിന്റെ ഏതാണ്ട് മധ്യഭാഗത്തായിരുന്നു. വടക്ക് ഭാരതപ്പുഴയും, തെക്ക് വൈക്കം, ചേര്ത്തല പ്രദേശങ്ങളുടെ വടക്കുഭാഗവും കിഴക്ക് മൂവാറ്റുപുഴ കുന്നത്തുനാട് പറവൂര് പ്രദേശങ്ങളും കോയമ്പത്തൂരും പടിഞ്ഞാറ് കടലുമായിരുന്നു കൊച്ചിയുടെ അതിരുകള് . മൂത്ത താവഴി, ഇളയതാവഴി, പള്ളുരുത്തി താവഴി, മാടത്തുങ്കല് (മുരിങ്ങൂര് താവഴി), ചാഴൂര് താവഴി എന്നിങ്ങനെ അഞ്ച് താവഴികള് കൊച്ചിയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതില് പ്രായംകൂടിയ ആളായിരുന്നു രാജാവ്.
വേണാട് (തിരുവിതാംകൂര്)
യൂറോപ്പ്യന്മാരുടെ ആഗമനകാലത്ത് കേരളത്തിന്റെ തെക്കേ അറ്റമായ വേണാട് പല ശാഖകളായി വേര്തിരിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നു. വേണാടിന്റെ പരിണാമത്തെപ്പറ്റി ചരിത്രകാരന്മാര്ക്ക് അഭിപ്രായഭിന്നത ഉണ്ട്. കൊല്ലമായിരുന്നു വേണാടിന്റെആദ്യകാല തലസ്ഥാനമെന്നും പിന്നീട് രണ്ടുശാഖയായി പിരിഞ്ഞ്, ഒരു ശാഖ തിരുവിതാംകോട് (ഇപ്പോള് തമിഴ് നാട്ടിലെ കന്യാകുമാരി ജില്ല) കൊട്ടാരം പണിത് അങ്ങോട്ട് മാറിയെന്നും പറയുന്നു. ആ ശാഖയെ തൃപ്പാപ്പൂര് (തിരുവിതാംകൂര്) സ്വരൂപം എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. പതിനാറാം ശതകത്തിന്റെ ഉത്തരാര്ദ്ധത്തില് ഈ ശാഖ കല്കുളത്ത് (പില്ക്കാലത്തു പത്മനാഭപുരം എന്ന പേരില് അറിയപ്പെട്ടു) കൊട്ടാരം പണിത് അങ്ങോട്ടുമാറി. വേണാടിന്റെ കൊല്ലത്തുള്ള ശാഖ 'ദേശിങ്ങനാട്' എന്നറിയപ്പെട്ടു.
രാജകുമാരികളുടെ ദത്തും 'ആറ്റിങ്ങല്' രാജ്യവും
വേണാട്ടില് അനന്തരാവകാശികളില്ലാതെ വന്നപ്പോള് കേരളത്തിന്റെ വടക്കേ അറ്റത്തുള്ള കോലത്തുനാട്ടില് നിന്നും പതിനാലാം ശതകത്തില് രണ്ട് രാജകുമാരിമാരെ വേണാട്ടിലേക്ക് ദത്ത് എടുത്തുവെന്നും, അവര്ക്ക് നല്കിയ രാജ്യമാണ് 'ആറ്റിങ്ങല്' എന്നും പറയുന്നു. ആറ്റിങ്ങല് തമ്പുരാട്ടിമാര്ക്ക് പ്രത്യേക അധികാരങ്ങള് നല്കിയിരുന്നു. ഇവിടത്തെ തമ്പുരാട്ടിയുടെ മൂത്തമകനാണ് വേണാടിന്റെ (തൃപ്പാപ്പൂര്, ദേശിങ്ങനാട്) രാജാവാകുന്നത്.
എളയടത്തു സ്വരൂപവും പേരകത്താവഴിയും
വേണാടിന്റെ ഒരു ശാഖയാണ് എളയടത്തു സ്വരൂപം. ഇതിനെ 'കുന്നുമ്മേല്ശാഖ' എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. നെടുമങ്ങാട്, കൊട്ടാരക്കര, പത്തനാപുരം, ചെങ്കോട്ട എന്നിവയായിരുന്നു ഇതില്പ്പെട്ടിരുന്നത്. ആ സ്ഥാനം ആദ്യം കിളിമാനൂരിലെ 'കുന്നുമ്മേല് 'ലും പിന്നീട് കൊട്ടാരക്കരയുമായി. എളയടത്ത് സ്വരൂപത്തിന്റെ ശാഖയാണ് നെടുമങ്ങാട് ആസ്ഥാനമാക്കിയ പേരകത്താവഴി. ഡച്ചുകാര് ഇതിനെ 'പെരിഞ്ഞല്ലി' എന്ന് വിളിച്ചു.
ഇടപ്പള്ളി
വൈപ്പിന്കരയും കൊച്ചിയും ഒരുകാലത്ത് ഉള്ക്കൊണ്ടിരുന്ന ഇടപ്പള്ളി രാജ്യം തൃക്കാക്കര ക്ഷേത്രത്തില് പൂജ നടത്തിയിരുന്ന ഒരു നമ്പൂതിരിയാണ് സ്ഥാപിച്ചത്. യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് ഇതിനെ 'റപ്പോളിന്' എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്.
പറവൂര്
പെരിയാറിന്റെ വടക്കുഭാഗത്തുള്ള ചെറിയ രാജ്യമായിരുന്നു പറവൂര്. ഒരു നമ്പൂതിരി നാടുവാഴിയുടെ കീഴിലായിരുന്നു ഈ നാട്.
അയിരൂര്
തെക്ക് കൊടുങ്ങല്ലൂരിനും, വടക്ക് ചേറ്റുവായ്ക്കും ഇടയ്ക്കുള്ള ചെറിയ രാജ്യമായിരുന്നു അയിരൂര്. പാപ്പിനിവട്ടം (പാപ്പനിട്ടി) എന്നാണ് യൂറോപ്പ്യന് രേഖകളില് ഇതിനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
തലപ്പള്ളി
ഗുരുവായൂര്, കുന്നംകുളം, ചാവക്കാട്, കക്കാട്, ചിറ്റിലപ്പള്ളി, വടക്കാഞ്ചേരി മുതലായ സ്ഥലങ്ങള് ഉള്ക്കൊണ്ടിരുന്ന ഈ രാജവംശത്തിന് നാലു താവഴികളുണ്ടായിരുന്നു. പാലിയത്തച്ഛന്റെ വകയായ മുള്ളൂര്ക്കര ദേശവാഴി തലപ്പള്ളി രാജ്യത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായിരുന്നു.
പാലക്കാട്
'തരൂര്സ്വരൂപം' എന്നാണ് പാലക്കാട് രാജ്യം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. ശേഖരിവര്മ്മമാര് എന്നായിരുന്നു ഇവിടത്തെ രാജാക്കന്മാരുടെ പേര്. പാലക്കാട്, ആലത്തൂര് , ചിറ്റൂര് പ്രദേശങ്ങള് ഈ രാജ്യത്തായിരുന്നു.
പോര്ട്ടുഗീസില് നിന്നും വാസ്കോഡിഗാമ കോഴിക്കോട് എത്തി 106 വര്ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള് സുഗന്ധവ്യഞ്ജന വ്യാപാരത്തിന് ഡച്ചുകാര് മലയാളക്കരയില് എത്തുന്നു
1795ല് ഡച്ചുകാര് കൊച്ചിയില് നിന്നും വിടപറയുമ്പോള് രണ്ടു യൂറോപ്യന് ശക്തികളാണ് കേരളത്തിലുണ്ടായിരുന്നത് ഫ്രഞ്ചുകാരും ഇംഗ്ലീഷുകാരും. മയ്യഴി പിടിച്ചെടുത്ത് "മാഹി" ആക്കി അവിടെ ഫ്രഞ്ചുകാര് ഭരണം തുടരുന്നു.
ഡച്ചുകാരില് നിന്നും കിട്ടിയ കൊച്ചി കോട്ടയില് കൊടിനാട്ടി ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചശേഷം ഇംഗ്ലീഷുകാര് രാജകൊട്ടാരം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി. കൊട്ടാരത്തിനു മുകളില് വെള്ളക്കൊടി ഉയര്ത്തി രാജകുടുംബം കീഴടങ്ങല് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇംഗ്ലീഷുകാര് പിന്നെ കൊല്ലത്ത് എത്തി ഡച്ചുകാരുടെ വകയായിരുന്ന തങ്കശ്ശേരി കോട്ട പിടിച്ചെടുത്തു. ഇതോടെ മാഹി ഒഴികെ കേരളം മുഴുവന് ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെ അധീനതയിലായി. മലബാര് നേരിട്ടും തിരുവിതാംകൂറും കൊച്ചിയും രാജാക്കന്മാരെ കൊണ്ട് ഭരിപ്പിക്കാനും തന്നെയാണ് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ തീരുമാനം. 1791ലെ ഒരു ഉടമ്പടി പ്രകാരം തന്നെ കൊച്ചി രാജാവ് ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെ സാമന്തനാകുകയും കപ്പം കൊടുക്കാമെന്ന് സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുള്ളതാണ്. ടിപ്പുവിന്റെ ആക്രമണത്തില് നിന്നും സംരക്ഷണം കിട്ടിയതിന്റെ പേരില് തിരുവിതാംകൂറും 1795ല് ഒരു ഉടമ്പടിയിലൂടെ ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ മേല്ക്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചിരുന്നു. ഇതുവഴി ഇന്ത്യയ്ക്കകത്തും പുറത്തുനിന്നുമുള്ള ഏത് ആക്രമണവും തടുക്കാനുള്ള ബാധ്യത ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്കായി.
ഡച്ചുകാര് കൊച്ചിയില് നിന്നും പോകുമ്പോള് മൈസൂറിലെ ടിപ്പു സുല്ത്താന് ഇംഗ്ലീഷുകാരുമായി അന്തിമസമരത്തിന് തയ്യാറെടുക്കുകയായിരുന്നു. ടിപ്പുവും ഇംഗ്ലീഷുകാരും തമ്മില് മുമ്പ് ശ്രീരംഗപട്ടണം കരാര് വഴി ലഭിച്ച "വയനാട്" ഒഴികെയുള്ള മലബാര് പ്രദേശം മുഴുവന് ഒറ്റജില്ലയാക്കി (ബ്രിട്ടീഷ് മലബാര്) ഇംഗ്ലീഷുകാര് നേരിട്ടു ഭരിക്കുകയാണിപ്പോള്. കമ്പനിയുടെ മലബാറിലെ ഏക പ്രതിയോഗി കേരളവര്മ്മ പഴശ്ശിരാജയാണ്. ഇതിനിടയില് പഴശ്ശിയും ഫ്രാന്സിലെ നെപ്പോളിയനുമായി ടിപ്പുസുല്ത്താന് സഖ്യം ഉണ്ടാക്കുമോ എന്ന സംശയം ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് ഉണ്ടായി. 1798ല് ഇംഗ്ലീഷുകാര്, ടിപ്പുവുമായി യുദ്ധം തുടങ്ങി. അതാണ് നാലാം മൈസൂര് യുദ്ധം. ആ വര്ഷമാണ് തിരുവിതാംകൂറിലെ ധര്മ്മരാജാവ് എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന രാമവര്മ്മ അന്തരിച്ചത്. അതോടെ അവിടെ പതിനാറു വയസ് മാത്രം പ്രായമുള്ള ബാലരാമവര്മ്മ (1798-1810) രാജാവായി. ദുര്ബലനായ ആ രാജാവിനെ ഒരുസംഘം ഉപജാപകസംഘം നിയന്ത്രിക്കാന് തുടങ്ങിയതോടെ അവിടത്തെ രാഷ്ട്രീയരംഗം കാറും കോളും നിറഞ്ഞതാകുന്നു. 1799 മേയ് 4ന് നാലാം മൈസൂര് യുദ്ധത്തില് ശ്രീരംഗപട്ടണം നിലംപതിക്കുകയും ടിപ്പുസുല്ത്താന് കൊല്ലപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. പക്ഷേ ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് പിന്നെയും മലബാറില് സമാധാനം കിട്ടിയില്ല. തെറ്റായ നികുതി പിരിവിലും, വയനാട് ഭാഗിക്കാനുള്ള തീരുമാനത്തിലും പ്രതിഷേധിച്ചാണ് പഴശ്ശിരാജ ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് എതിരെ 1800ല് വീണ്ടും കലാപം തുടങ്ങിയത്. പഴശ്ശി കലാപം അതിവേഗം ജനകീയവിപ്ലവമായി. വയനാട് കേന്ദ്രീകരിച്ച് നടന്ന യുദ്ധത്തില് അവിടത്തെ എല്ലാ വിഭാഗം ആളുകളും പങ്കെടുക്കുന്നു. ഇടച്ചേന കുങ്കന് നായരും കുറിച്ചിയ നേതാവ് തലയ്ക്കല് ചന്തുവും പഴശ്ശി സമരത്തിന്റെ പടനായകരാകുന്നു. പഴശ്ശിയെ നേരിടുന്നത് ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെ അഭിമാന പ്രശ്നമായി മാറി. "ഇരുമ്പ് ഡ്യൂക്ക്" എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ആര്തര് വെല്ലസ്ലി (പില്ക്കാലത്ത് വെല്ലിങ്ടണ് പ്രഭു എന്ന പേരില് ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രി) നിയുക്തനാകുന്നു. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണക്കുകൂട്ടലുകളും യുദ്ധതന്ത്രങ്ങളും തെറ്റുന്നു. 1805 നവംബര് 30ന് പുല്പ്പള്ളിയിലെ മാവിലാംതോട്ടിന്കരയില് വച്ച് തലശ്ശേരി സബ്കളക്ടര് ടി.എച്ച്. ബേബറും സംഘവും പഴശ്ശിയെ നേരിടുന്നു. അദ്ദേഹം വെടിയേറ്റ് മരിച്ചു. അതല്ല വജ്രമോതിരം വിഴുങ്ങി ആത്മഹത്യ ചെയ്തതാണെന്നും അഭിപ്രായം ഉണ്ട്. പഴശ്ശിയെ ബഹുമാനിച്ചിരുന്ന ബേബര് സ്വന്തം പല്ലക്കിലാണ് മൃതദേഹം മാനന്തവാടിയില് കൊണ്ടുവന്ന് നാട്ടാചാരപ്രകാരം സംസ്കരിച്ചത്. 1805ല് ആണ് കൊച്ചിയിലെ ശക്തന് തമ്പുരാന് അന്തരിച്ചത്.
1805ല് ഇംഗ്ലീഷുകാരും തിരുവിതാംകൂറും പുതിയ ഉടമ്പടി ഒപ്പുവച്ചു. ഇതുപ്രകാരം തിരുവിതാംകൂര് പ്രതിവര്ഷം എട്ടുലക്ഷം രൂപ കമ്പനിക്ക് കപ്പം കൊടുക്കണമെന്ന വ്യവസ്ഥ ഉണ്ടായി. ഈ ഉടമ്പടി തിരുവിതാംകൂറിന്റെ രാഷ്ട്രീയാധികാരത്തെ നഷ്ടപ്പെടുത്തി. കേണല് മെക്കാളെയായിരുന്നു തിരുവിതാംകൂര് ഇംഗ്ലീഷ് റസിഡന്റ്. മെക്കാളെ പിന്നീട് കൊച്ചിയിലേയും റസിഡന്റായി. ക്രമേണ രണ്ടുസ്ഥലത്തെയും ആഭ്യന്തര കാര്യങ്ങളില് റസിഡന്റ് ഇടപെടാന് തുടങ്ങി.
-------------------
കഴിയുന്നെത്ര കേരളത്തിലെ സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങള് ശേഖരിച്ച് യൂറോപ്പ്യന് രാജ്യങ്ങളിലെത്തിച്ച് ലാഭം ഉണ്ടാക്കുക, യൂറോപ്പിലെ സാധനങ്ങള് ഇവിടെ നിന്നും കൊണ്ടുപോയി വില്ക്കുക തുടങ്ങിയ ലക്ഷ്യമേ ആദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാല് ഇവിടെ നിലനിന്ന സാമൂഹ്യസ്ഥിതിയും രാജാക്കന്മാരുടെ അനൈക്യവും ആക്രമണവും എല്ലാം രാഷ്ട്രീയാധികാരം കൈക്കലാക്കാന് പോര്ട്ടുഗീസുകാര്ക്ക് പ്രചോദനമായി. കോട്ട കെട്ടിയും വെടിമരുന്നും പീരങ്കിയും വലിയ തോക്കും പരിശീലനം സിദ്ധിച്ച പടയാളികളുമായി അവര് കേരള രാജാക്കന്മാരെ വിറപ്പിച്ചു. ആനയും കാലാള്പ്പടയും അമ്പും വില്ലും വാളും പരിചയുമായി രാജാക്കന്മാര് പോര്ട്ടുഗീസുകാരോട് ഏറ്റുമുട്ടി. അവരെല്ലാം വെടിമരുന്നിനും പീരങ്കിക്കും മുമ്പില് അടിയറവ് പറഞ്ഞ് പിന്മാറി. പോര്ട്ടുഗീസുകാരുടെ ശക്തി കേരളരാജാക്കന്മാരെ അസ്വസ്ഥരാക്കി. കൊച്ചി ഉള്പ്പെടെയുള്ള വലുതും ചെറുതുമായ രാജ്യങ്ങള് അവരോട് സൗഹൃദം കൂടി. കബ്രാള്, അല്മേഡ, അല്ബുക്കര്ക്ക് തുടങ്ങി ശക്തന്മാരുടെ നേതൃത്വത്തില് കേരളത്തിലെത്തിയ പോര്ട്ടുഗീസ് സൈന്യം അവരുടെ ശക്തി തെളിയിക്കാന് തുടങ്ങി. കച്ചവടത്തിന്റേയും കടലിന്റേയും ആധിപത്യം കഴിയുന്നെത്ര നേടി എടുക്കുകയായിരുന്നു ഇവരുടെയെല്ലാം ലക്ഷ്യം. കരാര് വഴി പോര്ട്ടുഗീസുകാര് പലേടത്തും കോട്ടകെട്ടി മേധാവിത്വം ഉറപ്പിച്ചു. 1503 സെപ്റ്റംബര് 27ന് ശിലയിട്ട മാനുവല് കോട്ട (Fort Manuel) ആണ് പോര്ട്ടുഗീസുകാര് കൊച്ചിയില് പണിത ആദ്യത്തെ കോട്ട. ഒരു യൂറോപ്പ്യന് ശക്തി ഇന്ത്യയില് നിര്മിച്ച ആദ്യത്തെ കോട്ടയും ഇതായിരുന്നു. പിന്നീട് കണ്ണൂരില് കെട്ടിയ കോട്ടയ്ക്ക് സെന്റ് ആന്ജലോ കോട്ട (Fort St. Angelo) എന്നുപേരിട്ടു. പോര്ട്ടുഗീസ് താല്പര്യങ്ങള് സംരക്ഷിക്കാന് അവിടത്തെ രാജാവ് 1505ല് ഫ്രാന്സിസ്കോ അല്മേഡയെ രാജപ്രതിനിധിയായി നിയമിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിനുശേഷമാണ് അല്ഫോണ്സോ ഡി അല്ബുക്ക്വെര്ക്ക് എത്തി. ഇങ്ങനെ പലരും പിന്നീടും വന്നു. കൊച്ചിയിലെ ഭരണത്തിലാണ് പോര്ട്ടുഗീസുകാര് ആദ്യം പിടിമുറുക്കിയത്. ക്രമേണ കൊച്ചി രാജാവ് അവരുടെ കൈയിലെ പാവയായി മാറി. അങ്ങനെ യൂറോപ്പ്യന് ശക്തി ആദ്യമായി ഇവിടത്തെ ഭരണം കൈയ്യാളി.
കൊച്ചി കേന്ദ്രീകരിച്ച് കേരളം മുഴുവന് വെട്ടിപ്പിടിക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങള് പോര്ട്ടുഗീസുകാര് പയറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്നാല് ഇവരുടെ മതനയവും ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരുടെ അഴിമതിയും ക്രിസ്തുമതത്തില് ഉണ്ടാക്കിയ ചേരിതിരിവും ജനങ്ങളുടെ എതിര്പ്പ് ക്ഷണിച്ചുവരുത്തി. ക്രിസ്ത്യന് സമുദായത്തെ റോമിലെ പോപ്പിന്റെ കീഴില് കൊണ്ടുവരാനുള്ള നീക്കം സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികളെ ക്ഷുഭിതരാക്കി. ഇതിന്റെ പേരില് പലേടത്തും രൂക്ഷമായ സംഘട്ടനം നടന്നു. ഇതിന്റെ ഫലമായിരുന്നു ഉദയംപേരൂര് സുനഹദോസ്, കൂനന്കുരിശ് കലാപം എന്നിവ.
വാണിജ്യരംഗത്ത് പോര്ട്ടുഗീസുകാര് വമ്പിച്ച മാറ്റങ്ങള് വരുത്തി. കേരളീയ ഉല്പന്നങ്ങള്ക്ക് യൂറോപ്പില് വമ്പിച്ച പ്രിയം ഉണ്ടാക്കി. യുദ്ധരംഗത്ത് പടിഞ്ഞാറന് ഉപകരണങ്ങളും കുതിരപ്പടയും പോര്ട്ടുഗീസുകാര് ഇവിടെ നടപ്പിലാക്കി. കോട്ടകെട്ടലിന്റേയും പള്ളിനിര്മ്മാണത്തിന്റേയും രംഗത്ത് പടിഞ്ഞാറന് വാസ്തുവിദ്യ ഇവിടെ നടപ്പിലാക്കി. കേരളത്തിന്റെ പല ഭാഗത്തും പുതിയ നഗരങ്ങളുണ്ടാക്കി. അച്ചടിവിദ്യയും മതപഠനത്തിനുള്ള സെമിനാരികളും അവര് കേരളത്തിന് സംഭാവന ചെയ്തു. പോര്ട്ടുഗീസ് ഭാഷയുമായിട്ടുള്ള ബന്ധം കേരളത്തിന് പുതിയ വിജ്ഞാനവാതിലുകള് തുറന്നിട്ടു. മലയാളികള് കുറെപ്പേര് എങ്കിലും പോര്ട്ടുഗീസ് ഭാഷ പഠിച്ചു. പാശ്ചാത്യപണ്ഡിതന്മാര് ഇന്ത്യയിലെ ഔഷധച്ചെടികളെപ്പറ്റി പഠനം നടത്തി. ഇന്ത്യന് ഔഷധചെടികളെക്കുറിച്ച് ഗാഷ്യാ ഡാ ഓര്ത്താ രചിച്ച ഗ്രന്ഥം ഈ വിഷയത്തില് ആദ്യത്തേതാണ്. "ചോദ്യോത്തരപുസ്തകം" സെന്റ് ഫ്രാന്സിസ് സേവ്യര് മലയാളത്തിലേക്ക് തര്ജമ ചെയ്തു. "ചവിട്ടുനാടകം" ഒരു ജനകീയ കലയായി വികസിപ്പിച്ചതും പോര്ട്ടുഗീസുകാരാണ്. കശുവണ്ടി, പുകയില, ആത്തിക്ക, പേരയ്ക്ക, പിറുത്തിച്ചക്ക, പപ്പ തുടങ്ങിയ കാര്ഷികോല്പന്നങ്ങള് കേരളത്തില് കൊണ്ടുവന്ന് പ്രചരിപ്പിച്ചത് പോര്ട്ടുഗീസുകാരാണ്.
1604ല് ഡച്ച് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി കേരളത്തിലെത്തി. അവര് കോഴിക്കോട്ടെ സാമൂതിരി രാജാവുമായി ഉടമ്പടി ഒപ്പിട്ടു. ഡച്ചുകാരും ഒരു ഇന്ത്യന് രാജാവുമായും ഉണ്ടാക്കിയ ആദ്യത്തെ കരാറാണിത്. കുറച്ചു കാലത്തേക്ക് പോര്ട്ടുഗീസുകാരും ഡച്ചുകാരും യൂറോപ്പ്യന് ശക്തികളായി കേരളത്തിലുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അവര് തമ്മില് കൊമ്പുകോര്ക്കാന് തുടങ്ങി. ഇതിനിടയില് ക്യാപ്റ്റന് കീലിംഗിന്റെ നേതൃത്വത്തില് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയുടെ കപ്പലുകള് കോഴിക്കോട്ട് എത്തി. പിന്നീട് ഡന്മാര്ക്കുകാരും ഫ്രഞ്ചുകാരും മലബാറിലെത്തി. അങ്ങോട്ട് യൂറോപ്പ്യന് ശക്തികളുടെ പോര്ക്കളമായി കേരളം മാറി. ഡച്ചുകാരായിരുന്നു പോര്ട്ടുഗീസുകാരുടെ പ്രധാന ശത്രു. അവര് തമ്മിലുള്ള രൂക്ഷമായ പോരാട്ടമായിരുന്നു 1663 വരെ. ആ വര്ഷം കൊച്ചി ഡച്ചുകാര് പോര്ട്ടുഗീസുകാരില് നിന്നും പിടിച്ചെടുത്തു. അതോടെ പോര്ട്ടുഗീസുകാര് ഗോവയിലേക്ക് പിന്മാറി. ഡച്ചുകാരായിരുന്നു പിന്നീട് കേരളത്തിലെ പ്രധാനശക്തി.
ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി തന്ത്രത്തിലൂടെയാണ് കാര്യങ്ങള് നീക്കിയത്. അവര് ആദ്യമാദ്യം കേരളത്തിലെ രാജാക്കന്മാരോട് വലിയ കലാപങ്ങള്ക്കൊന്നും പോയില്ല. കരാറുകള് ഉണ്ടാക്കിയും കോട്ട കെട്ടിയും അവര് കച്ചവടം ഉറപ്പിച്ചു. ഫ്രഞ്ചുകാര് മലബാറില് മയ്യഴി എന്ന സ്ഥലം പിടിച്ചെടുത്ത് അവിടെ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. മയ്യഴിയെ അവര് പിന്നെ "മാഹി" എന്നാക്കി. ഡന്മാര്ക്കുകാര് ഇടവാ ഏതാനും ഭാഗത്ത് കച്ചവടം നടത്തിയ ശേഷം വിടപറഞ്ഞു. ഇതിനിടയില് കേരളത്തിന്റെ തെക്കുഭാഗത്തുള്ള വേണാട് എന്ന ചെറിയ രാജ്യത്ത് അധികാരത്തില് വന്ന ശക്തനായ രാജാവ് അനിഴം തിരുനാള് മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ കുളച്ചല് എന്ന സ്ഥലത്തു നടത്തിയ യുദ്ധത്തിലൂടെ ഡച്ചുകാരെ തോല്പിച്ചു. അതോടെ ഡച്ചുകാരുടെ ശക്തി കേരളത്തില് ക്ഷയിക്കാന് തുടങ്ങി. മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മ അയല്രാജ്യങ്ങള ഓരോന്നായി പിടിച്ചെടുത്ത് രാജ്യം വിസ്തൃതമാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അദ്ദേഹം രാജ്യത്തിന്റെ വിസ്തൃതി കൊച്ചിക്ക് സമീപം വരെ എത്തിച്ചു. കന്യാകുമാരി മുതല് കൊച്ചിയുടെ അതിര്ത്തിവരെ നീണ്ട മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മയുടെ രാജ്യം പിന്നീട് "തിരുവിതാംകൂര്" എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു. ആ രാജ്യത്തെ തന്ത്രശാലിയായ മാര്ത്താണ്ഡവര്മ തന്റെ കുലദൈവമായ ശ്രീപദ്മനാഭസ്വാമിക്ക് "തൃപ്പടിദാനം" എന്ന ചടങ്ങുവഴി സമര്പ്പിച്ചുകൊണ്ട്, തനിക്ക് രാജ്യമില്ലെന്നും താനും തന്റെ അനന്തര രാജാക്കന്മാരും "ശ്രീ പദ്മനാഭദാസന്മാര്" എന്ന് അറിയപ്പെടുമെന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചു. മാര്ത്താണ്ഡവര്മ്മയ്ക്കുശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനന്തിരവന് കാര്ത്തിക തിരുനാള് രാമവര്മ (ധര്മ്മരാജാവ്) അധികാരത്തില് വന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലത്താണ് മൈസൂറിലെ ടിപ്പുസുല്ത്താന്റെ മലബാര് ആക്രമണം ശക്തമായത്. മലബാറിലെ പല രാജ്യങ്ങളും ടിപ്പുസുല്ത്താന് പിടിച്ചെടുത്തു. അവിടെ നിന്നുള്ള പല രാജാക്കന്മാരും പ്രഭുക്കന്മാരും പുരോഹിതന്മാരും തിരുവിതാംകൂറില് അഭയംപ്രാപിച്ചു. ഈ സമയത്ത് മൈസൂര് ആക്രമണത്തെ തടയാനുള്ള ശക്തി ഡച്ചുകാര്ക്ക് ഇല്ലായിരുന്നു. അവര് ഒരു മധ്യസ്ഥന്റെ റോളില് അഭിനയിച്ചു. അതുകൊണ്ട് ടിപ്പുസുല്ത്താന്റെ ആക്രമണത്തിന് കുറവ് വന്നില്ല. ടിപ്പു തിരുവിതാംകൂര് ലക്ഷ്യമാക്കി പടനയിച്ചു. കൊച്ചി മൈസൂറിന്റെ മേല്ക്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചു. തിരുവിതാംകൂര് മഹാരാജാവ് കാര്ത്തിക തിരുനാള് രാമവര്മ്മ ടിപ്പുവിന്റെ ആവശ്യങ്ങള് അംഗീകരിക്കാന് തയ്യാറായില്ല. ഈ സമയത്ത് കാര്ത്തിക തിരുനാള് രാമവര്മ്മ ഉള്പ്പെടെയുള്ള കേരളത്തിലെ രാജാക്കന്മാര് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയെയാണ് രക്ഷകരായി കണ്ടത്. ഇംഗ്ലീഷുകാര് ഈ തക്കം ശരിക്കും ഉപയോഗിച്ചു.
1790 ടിപ്പുവും ഇംഗ്ലീഷുകാരും തമ്മിലുള്ള മൂന്നാം മൈസൂര് യുദ്ധം ആരംഭിച്ചു. ഇംഗ്ലീഷ് സൈന്യം ശ്രീരംഗപട്ടണം ആക്രമിച്ചു. അതോടെ ആലുവാ വരെ എത്തിയ ടിപ്പുവിന്റെ സൈന്യം മൈസൂറിലേക്ക് പിന്തിരിഞ്ഞു. കൊച്ചിയിലെ ശക്തന് തമ്പൂരാനും സാമൂതിരിയും മലബാറിലെ മറ്റ് രാജാക്കന്മാരും ഇംഗ്ലീഷുകാരോട് കൂറ് പ്രഖ്യാപിച്ചു. കണ്ണൂര് ഉള്പ്പെടെയുള്ള മലബാര് പ്രദേശങ്ങള് ഇംഗ്ലീഷുകാര് പിടിച്ചെടുത്തു.
1792 ഫെബ്രുവരി 22ന് ഉണ്ടാക്കിയ ശ്രീരംഗപട്ടണം കരാര് വഴി മലബാറിലെ വയനാട് ഉള്പ്പെടെയുള്ള പ്രദേശങ്ങള് ടിപ്പുസുല്ത്താന് ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തു. ഇംഗ്ലീഷുകാര് രാജാക്കന്മാര്ക്ക് സ്ഥാനമാനങ്ങളും പദവിയും പെന്ഷനും നല്കിയശേഷം മലബാറിനെ ഇംഗ്ലീഷുകാര് ഒറ്റ ജില്ലയാക്കി, നേരിട്ട് ഭരിച്ചു. തിരുവിതാംകൂറും കൊച്ചിയുമായി ഇംഗ്ലീഷുകാര് കരാര് ഉണ്ടാക്കി. അതോടെ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളും ഇംഗ്ലീഷ് മേല്ക്കോയ്മ അംഗീകരിച്ചു. രാജാക്കന്മാരുടെ ഭരണം നിയന്ത്രിക്കാന് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനി റസിഡന്റ് എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനെ നിയമിച്ചു. ഈ കരാറുകളും പിന്നീട് ഉണ്ടാക്കിയ കരാറുകളും തിരുവിതാംകൂറിന്റെ രാഷ്ട്രീയാധികാരം നശിപ്പിച്ചു. വയനാടിനെ സംബന്ധിച്ച് കേരളവര്മ പഴശ്ശിരാജ നടത്തിയ കലാപം ആണ് പിന്നീട് ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് നേരിടേണ്ടിവന്നത്. 1805 നവംബര് 30ന് പഴശ്ശിയുടെ അന്ത്യത്തോടെ മലബാറില് ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് ഭീഷണി ഒന്നും ഇല്ലാതായി. എന്നാല് 1809 തിരുവിതാംകൂറില് വേലുത്തമ്പി ദളവയും കൊച്ചി പ്രധാനമന്ത്രി പാലിയത്തച്ചനും ഇംഗ്ലീഷുകാര്ക്ക് എതിരെ നടത്തിയ കലാപം അതിവേഗം അവര് അടിച്ചമര്ത്തി. അതിനുശേഷം കൊച്ചിയിലും തിരുവിതാംകൂറിലും രാജാക്കന്മാരാണ് ഭരിച്ചതെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയാധികാരം ഏകദേശം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. 1812ല് വയനാട്ടിലുണ്ടായ കുറച്ച്യ കലാപത്തേയും ഇംഗ്ലീഷുകാര് അടിച്ചമര്ത്തി. 1858ല് ഇംഗ്ലീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയില് നിന്നും ഇന്ത്യയുടെ ഭരണം ബ്രിട്ടീഷ് സര്ക്കാര് ഏറ്റെടുത്തതോടെ തിരുവിതാംകൂറിന്റേയും കൊച്ചിയുടേയും മലബാറിന്റേയും ഭരണം പുതിയ രൂപത്തിലായി. തിരുവിതാംകൂറിലും കൊച്ചിയിലും രാജാക്കന്മാര് ആണ് ഭരണം നടത്തിയിരുന്നത്. അവരുടെ മുകളില് ഉള്ള റസിഡന്റോ, പൊളിറ്റിക്കല് ഏജന്റോ ഉണ്ടായിരുന്നു. റസിഡന്റിനെ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് മദ്രാസ് പ്രവിശ്യയിലെ "ഗവര്ണര്" ആയിരുന്നു. മലബാറിലെ കളക്ടറുടെ ഭരണവും മദ്രാസ് ഗവര്ണറുടെ കീഴിലായിരുന്നു. 1912 വരെ കല്ക്കട്ടയിലായിരുന്നു ഇന്ത്യയുടെ തലസ്ഥാനം. അവിടെ വൈസ്റോയി അഥവാ ഗവര്ണര് ജനറല് ആയിരുന്നു ഇന്ത്യയിലെ മേധാവി. 1912ല് പിന്നീട് തലസ്ഥാനം ഡല്ഹിക്ക് മാറ്റി.
1885ല് ആരംഭിച്ച ഇന്ത്യന് നാഷണല് കോണ്ഗ്രസ് അതിവേഗം രാജ്യം മുഴുവന് വ്യാപിക്കുന്ന ദേശീയ സംഘടനയായി മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആദ്യമാദ്യം വര്ഷത്തിലൊരിക്കല് യോഗം കൂടി ചില പ്രമേയങ്ങള് മാത്രം പാസാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഇന്ത്യന് നാഷണല് കോണ്ഗ്രസ് ഗാന്ധിജി ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയില് നിന്നും ഇന്ത്യയിലെത്തിയ ശേഷം അതിവേഗം ഒരു സമരസംഘടനയായി മാറി. ഗാന്ധിജി ഇന്ത്യയിലെത്തുകയോ "മഹാത്മാവ്" ആകുകയോ ചെയ്യുന്നതിനു മുന്പ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മഹത്വം തിരിച്ചറിഞ്ഞ രണ്ട് മലയാളികളുണ്ടായിരുന്നു. അത് സ്വദേശാഭിമാനി പത്രാധിപര് രാമകൃഷ്ണപിള്ളയും, ബാരിസ്റ്റര് ജി.പി. പിള്ളയും ആണ്. രാമകൃഷ്ണപിള്ളയാണ് ആദ്യമായി മോഹന്ദാസ് ഗാന്ധി എന്ന പുസ്തകം എഴുതിയത്. ഗാന്ധിജിയുടെ ജീവചരിത്രം ഇത്തരത്തില് ഇന്ത്യയില് തന്നെ ആദ്യത്തേതാണെന്ന് പറയുന്നു. എന്നാല് രാമകൃഷ്ണ പുസ്തകം എഴുതുന്നതിന് എത്രയോ മുമ്പ് ഗാന്ധിജിയുടെ ഇന്ത്യന് രാഷ്ട്രീയം ഒരുങ്ങുകയും ദക്ഷിണാഫ്രിക്കന് പ്രശ്നം ഇന്ത്യന് നാഷണല് കോണ്ഗ്രസ്സില് അവതരിപ്പിക്കുകയും അതിന് പത്രങ്ങളിലൂടെയും പ്രസംഗങ്ങളിലൂടെയും ദേശവ്യാപകമായി പ്രചരണം കൊടുക്കുകയും ചെയ്ത കോണ്ഗ്രസ് നേതാവ് ആണ് ജി.പി. പിള്ള (ജി. പരമേശ്വരന് പിള്ള). അദ്ദേഹമാണ് ബാരിസ്റ്റര് ജി.പി. എന്ന പേരില് ചരിത്രത്തില് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഗാന്ധിജി തന്റെ ആത്മകഥയില് പറയുന്ന ഏക മലയാളിയും ജി. പരമേശ്വരന് പിള്ളയാണ്. അദ്ദേഹം ദാദാഭായി നവറോജി, ഡബ്ല്യു.സി. ബാനര്ജി, സുരേന്ദ്രനാഥ ബാനര്ജി, ബാലഗംഗാധര തിലകന്, ഗോപാലകൃഷ്ണ ഗോഖലേ, സി. ശങ്കരന് നായര് തുടങ്ങിയ ദേശീയ നേതാക്കളോടൊപ്പം പ്രവര്ത്തിച്ച നേതാവും അവരുടെ സുഹൃത്തും ആയിരുന്നു. മലയാളിയായ ശങ്കരന് നായര്, 1897ല് അമരാവതി കോണ്ഗ്രസിന്റെ അധ്യക്ഷസ്ഥാനത്ത് എത്തിയ മലയാളിയാണ്. അദ്ദേഹത്തിന് പിന്നീട് സര്. സ്ഥാനം ലഭിക്കുകയും വൈസ്റോയിയുടെ എക്സിക്യൂട്ടീവ് കൗണ്സിലില് അംഗമാകുകയും ചെയ്തു. 1919 ജാലിയന്വാലാ വെടിവയ്പില് പ്രതിഷേധിച്ചാണ് എക്സിക്യൂട്ടീവ് കൗണ്സിലില് നിന്നും അദ്ദേഹം രാജിവച്ചത്. ദേശീയ നേതാക്കളെ സംഭാവന ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിന്റെ വികാരോജ്വലമായ ഏടുകള്ക്കും കേരളം അല്ലെങ്കില് പ്രത്യേകിച്ച് മലബാര് സാക്ഷിയായി. മലബാറിലാണ് കോണ്ഗ്രസ് ആദ്യം ശക്തപ്പെട്ടത്. 1928ല് പയ്യന്നൂരില് നടന്ന അഖില കേരള രാഷ്ട്രീയസമ്മേളനത്തില് അധ്യക്ഷത വഹിച്ചത്. പണ്ഡിറ്റ് ജവഹര്ലാല് നെഹ്റുവാണ്. കോണ്ഗ്രസിന്റെ ലക്ഷ്യം പൂര്ണസ്വരാജ് ആണെന്നു പ്രഖ്യാപിക്കാന് കോണ്ഗ്രസിനോട് അഭ്യര്ഥിക്കാന് പ്രമേയം പാസാക്കിയത് ഈ സമ്മേളനത്തിലാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യസമരകാലത്തു തന്നെ മലയാളികളുടെ ചിരകാലസ്വപ്നം ആയിരുന്നു ഐക്യകേരള രൂപീകരണം. ഇതിനുവേണ്ടി പല സമ്മേളനങ്ങളും ചര്ച്ചകളും പലപ്പോഴായി നടന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധിയോടെ ഈ ആവശ്യത്തിനു ശക്തികൂടി.
തിരുവിതാംകൂര്, കൊച്ചി, മലബാര് എന്നീ ഭൂവിഭാഗങ്ങളായി കിടന്ന കേരളം ഒന്നാകുമെന്നും തിരുവനന്തപുരം അതിന്റെ തലസ്ഥാനമാകുമെന്നും ആദ്യം പ്രവചിച്ചതില് ഒരാള് "സ്വദേശാഭിമാനി രാമകൃഷ്ണപിള്ള" യായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തെ 1910 സെപ്തംബര് 26ന് തിരുവിതാംകൂര് രാജകീയ ഭരണകൂടം നാടുകടത്തി. അദ്ദേഹത്തിന് അഭയം നല്കിയത് മലബാര് ആയിരുന്നു. പാലക്കാടും പിന്നീട് കണ്ണൂരിലും താമസിക്കുന്നതിനിടയ്ക്കാണ് "കാറല് മാര്ക്സ്", "മോഹന്ദാസ് ഗാന്ധി" എന്നീ പുസ്തകങ്ങള് അദ്ദേഹം എഴുതിയത്. 1916 മാര്ച്ച് 28ന് അദ്ദേഹം കണ്ണൂരില് വച്ച് അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു. അവിടെ പയ്യാമ്പലം കടപ്പുറത്ത് അന്ത്യവിശ്രമം കൊണ്ട അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടം സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധിക്കുശേഷമാണ് തിരുവനന്തപുരത്തേയ്ക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്. രാമകൃഷ്ണപിള്ള ഉയര്ത്തിയ "ഐക്യകേരളം" എന്ന വികാരം സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധി കാലത്താണ് ശക്തിപ്പെട്ടത്. 1928ല് എറണാകുളത്ത് കൂടിയ നാട്ടുരാജ്യപ്രജാസമ്മേളനം "ഐക്യകേരളം" ആവശ്യപ്പെട്ട് പ്രമേയം പാസാക്കി. അതിനുമുന്പ് 1921 മുതല് കേരളപ്രദേശ് കോണ്ഗ്രസ് കമ്മിറ്റി ഈ ആവശ്യം ഉന്നയിക്കുകയായിരുന്നു. 1946ല് കൊച്ചിയിലെ കേരളവര്മ്മ മഹാരാജാവും തന്നെ ഐക്യകേരളം എന്ന ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചു. ആ വര്ഷം മാതൃഭൂമി പത്രാധിപര് കെ.പി. കേശവമേനോന്റെ അധ്യക്ഷതയില് ചെറുതുരുത്തിയില് കൂടിയ യോഗം "ഐക്യകേരള"സമ്മേളനം വിളിച്ചുകൂട്ടാന് തീരുമാനിച്ചു. 1947 ഏപ്രിലില് കെ. കേളപ്പന്റെ അധ്യക്ഷതയില് കൂടിയ സമ്മേളനം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യാന് കൊച്ചി മഹാരാജാവ് തന്നെ നേരിട്ട് എത്തി. പക്ഷെ ഈ സമയത്തെല്ലാം തിരുവിതാംകൂറിന്റെ സ്ഥിതി വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. അവിടത്തെ ദിവാന് സര്. സി.പി. രാമസ്വാമി അയ്യര് തിരുവിതാംകൂറിനെ സ്വതന്ത്ര രാജ്യമാക്കുമെന്നും ഭൂപടത്തില് ഒരു സ്വതന്ത്രരാജ്യമായി തിരുവിതാംകൂര് സ്ഥാനം പിടിക്കുമെന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇതിനെതിരെ ശക്തിയായി പ്രതിഷേധം ഉയര്ന്നു. അതേസമയം ഐക്യകേരളത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ആവശ്യം ശക്തമായി ക്കൊണ്ടിരുന്നു. അതിനിടയില് 1947 ജൂലൈ 25ന് ദിവാന് സര്. സി.പി.യ്ക്കു വെട്ടേറ്റു. ആഗസ്റ്റ് 15ന് ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രമായപ്പോള്, തിരുവിതാംകൂര് മഹാരാജാവ് ശ്രീചിത്തിര തിരുനാള് തന്റെ രാജ്യം ഇന്ത്യന് യൂണിയനില് ചേരുന്നതായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ആഗസ്റ്റ് 19ന് സര്. സി.പി.യും അവസാനത്തെ ബ്രിട്ടീഷ് റസിഡന്റും തിരുവിതാംകൂര് വിട്ടു. ഐക്യകേരളത്തിന്റെ മുന്നോടിയായി തിരുവിതാംകൂറിനേയും കൊച്ചിയേയും ഒന്നിപ്പിച്ച് ഒരു സംസ്ഥാനമാക്കാന് കേന്ദ്രസര്ക്കാര് തീരുമാനിച്ചു.